Mars’ın yüzeyinde nehir birikintileri bulunmaktadır ve 3,5 milyar yıldan da öncesinde yüzeydeki sıvı suyu destekleyebilen bir yüzey ortamı olduğu kaydedilmiştir. Mars’ın Aeolis Dorsa adındaki bir bölümü, Mars’ta görülmüş en muhteşem ve yoğun bir şekilde yığılmış nehir birikintilerinin bazılarını içerir.
Bu birikintiler uydu görüntülerinden gözlemlenebilirler, çünkü onlar “topografik inversiyon” (bir zamanlar birikintilerin doldurduğu topografik olarak alçak nehir kanallarının gezegenin yüzeyinde sırtlar oluşturacak şekilde ortaya çıkarılması) olarak adlandırılan bir süreç geçirmişlerdir.
B.T. Cardenas ve Jackson Jeoloji Okulu’ndan (Jackson School of Geosciences) çalışma arkadaşları, yörüngedeki uydu kameralarından elde ettikleri yüksek çözünürlükteki görüntüleri ve topografik verileri kullanarak, göçebe kıyı şeridi tarafından kontrol edilen akarsu çökeltileri istifleme modelleri ve sedimentasyon stillerindeki değişiklikleri belirliyorlar. Ayrıca bu sırtların bir altkümesinde nehrin eski taşınma yönünü ölçmek için bir yöntem geliştiriyorlar.
Bu ölçümler birlikte, araştırılan nehir birikintilerinin bir zamanlar gömük vadileri doldurduğunu göstermektedir. Dünya üzerinde gömük vadiler, genellikle denizel denge seviyesinin (östatik) sırasıyla alçalması ve yükselmesi ile yarılmış ve doldurulmuştur.
Cardenas ve çalışma arkadaşları, kendi çalışma alanlarında, büyük bir su gövdesindeki benzer alçalma ve yükselme seviyelerinin, eski vadilerin oluşumunu zorladığı sonucuna vardılar. Dünya üzerindeki denizel denge seviyesi değişikliklerine benzer bir ölçekte olan ve her biri 50 metreyi aşan su seviyesi düşüş ve yükselişlerin birçok bölümünü gösteren çapraz kesme ilişkileri vadi ölçeğinde gözlemlendi.
Böylesi büyük su seviyesi dalgalanmaları ve kıyı şeridi hareketlerinin, nehir birikintileri tarafından kaydedilmesi, sonuç olarak, katastrofik hidrolojik olayların beklenmediği akım aşağı su kütlesinin uzun vadeli stabilite kontrolünde olduğunu öneriyor.
