Çocukların iradesini ölçmek üzere tasarlanan meşhur bir psikolojik deney olan “marshmallow” testinin yeni bir tekrar çalışması, genç yaşlarda memnuniyetin geciktirilebilmesinin, daha önce düşünüldüğü gibi daha sonraki yaşam çıktılarını o kadar da tahmin edemeyeceğini öne sürmekte.
New York Üniversitesi Steinhard Kültür, Eğitim ve İnsan ve İnsan Gelişimi Bölümü’nde araştırmacı ve öğretim üyesi olarak görev alan Dr. Tyler W. Watts ve arkadaşları bu tekrarlanmış deneyin daha geniş ve çeşitli çocuk denek kullanarak marshmallow testinin uzun süreli bilişsel ve davranışsal neticeleri iyi bir biçimde açıklayıp açaıklamadığını araştıran çalışmaları, Psycological Science dergisinde yayılandı.
Psikolog Walter Mischel tarafından yapılan marshmallow testinin, çocukların hayatlarının sonraki aşamalarındaki başarılarla bir ilişki kuruyor olmasına rağmen ,Watts’un araştırması, küçük bir çocuğun memnuniyet lçeğinin geciktirilebilmesi ve daha sonraki yıllarda elde edilecek sonuçlar arasındaki ilişkinin daha önce düşünülenden daha zayıf olduğunu buldu. Yeni çalışma, araltırmacılar çocuğun ve ailesini ve erken dönem çevresini kontrol altına aldıkları zaman, cezbedici şeylere karşı koyabilme ve marshmallow (ya da ödül yerine geçen başka bir şekerleme) yemek için daha uzun süre beklemesinin, ergenlik çağındaki bireyin matematik ve okuma becerilerini tahmin edebilmesi ile arasında oluşan küçük bağlantının bu şekilde ortadan kalktığını göstermiş oldu. Ayrıca, daha sonraki davranışları veya kişilik ölçülerini öngörüldüğüne dair daha öncesinde hiç bir ipucu bulunmamaktaydı. Çalışmanın yazarları, bu tarz müdahalelerin küçük çocuklarda memnuniyet ertelenmesini öğretmeye odaklı eğitimleri etkisiz kılacağı sonucuna vardılar.
Watts, “Elde ettiğimiz bulgular, çocuğun erteleme yeteneğini değiştiren, fakat daha genel bilişsel ve davranışsal kapasitelerini değiştiremeyen bir müdahalenin muhtemelen daha sonraki yıllarda alınacak sonuçlar üzerinde çok küçük etkilere sahip olacağını düşündürmekte. Eğer, müdahale geliştiricileri orijinal marshmallow çalışmasıyla ilişkili olacak şekilde iyileştirilmiş çalışma türlerini üretmeyi umuyorlarsa, memnuniyet gecikmesiyle ilgili daha geniş bilişsel ve davranışsal yetenekleri hedeflemeleri daha verimli olabilir.” dedi
Bu çalışmanın verileri, gelişimsel psikoloji alanında yaygın olarak kullanılan coğrafi olarak değişen ve çeşitli bir veri tabanına sahip olan Ulusal Çocuk Sağlığı ve İnsan Gelişimi ve Gençlik Gelişimi İnsani Gelişme Çalışması Enstitüsü’nden alınmıştır.
Büyük bir denek grubu (918 tane çocuk) kullanmaya ek olarak, Dr. Watts, anne eğitimine dayalı bir alt grup oluşturdu ve henüz üniversiteyi bitirmeden çoçuk sahibi olan annelere odaklanarak bu alt grubu oluşturdu. Bu alt grup daha çok, ABD’deki çocukların daha geniş nüfusunun ırksal ve ekonomik yapısını temsil ediyordu (İspanya kökenli çocuklar hala yeterince temsil edilmiyordu). Orijinal deneylerdeki katılımcılar Stanford Üniversitesi topluluğundaki çocuklarla sınırlıydı.
Watts, “Bir lisans öğrencisi olarak, Psikolojiye Giriş dersindeünlü marshmallow deneyi ile ilk karşılaştığımda deneyden elde edilen verilerden çok etkilendiğimi hala bugünmüş gibi hatırlıyorum.”Bu bulgulara dikkat edildiğinde, hala verilen kararların erken gelişme dönemi becerilerinin oluşumu programları ile ilgili uyum sağlamakta. Biz ise, orijinal çalışmayı daha yeni örnekler ve güncelleştirilmiş istatistiksel yöntemler kullanıp sonuçları çoğaltarak eski çalışmaların yeniden gözden geirilmesinin çok önemli olduğunu düşündük. Yeni bulgular, memnuniyet verici olguları geciktirmenin tamamen önemsiz olduğunu göstermekten ziyade, sadece küçük çocuklara memnuniyet ertelenmesini öğretmeye odaklanmanın pek bir fark yaratmayacağı şeklinde yorumlanmamalıdır. ” diye ekledi.
