Tehlikeli bir yenilgi kültürü ya da ‘devletin tepkisellik aygıtı’: A.C.A.B.

Halk haklı talepleri için sokağa çıktığında, karşısına hukuksuzca dikilen zor aygıtına zaten baş eğmiyor, anayasal hakkı olan eylemleri yapmak için korkusuzca yürüyor, iradesinde diretiyor. Geri adım atmadığı gibi, “simit sat onurlu yaşa” gibi memleketli tezahüratları da üretiyor, kolluk güçlerine, devlete yaptıklarının hukuksuz olduğunu haykırıyor. ACAB ise gözlerimizi öze kör ederek zihnimizi biçime sıkıştırıyor. Bizi kendi küçük haklılığımıza / mikro kozmosumuza / yankı odalarımıza hapsediyor. Siyasi muhatabı kolluk kuvvetleri olarak kodluyor, enerjinin akış yönünü saptırıyor, dağıtıyor.