Proceedings of the National Academy of Sciences’ta yayımlanan bir makaleye göre, Alaska’daki kazı alanından çıkarılan, en erken 11.000 yıllık iki bebek kalıntısı, Kuzey Amerika’da şimdiye kadar bulunmuş en genç insan kalıntıları. Alaska Fairbanks Üniversitesi’nde araştırmacı ve makalenin başyazarı olan Ben Potter’a göre, çalışma alanı bölgede binlerce yıl önce yaşamış insanların yaşam alışkanlıkları ve ölü gömme biçimlerinin iç yüzünün anlaşılmasını sağlıyor.
Kazılar, Alaska’daki Tanana Nehri yakınında bulunan, yukarı Sunriver bölgesinde yürütülüyor. Ulusal Bilim Kurumu’nun finanse ettiği çalışmada araştırmacılar, yerel kabile organizasyonlarıyla birlikte çalışmışlar. Potter ve çalışma arkadaşları bulunan insan kalıntıları ve diğer buluntuların, erken toplumların yapısı, karşı karşıya kaldıkları zorluklar, genç üyelerine olan tutumları, ölümü nasıl gördükleri ve ölümle ilgili ritüelleriyle ilgili yeni görüşler sağlayacağını söylüyor.
Yeni keşif, 2010 yılındaki kazıda bulunan, 3 yaşındaki başka bir çocuğun yakılmış kalıntılarının olduğu alanda yapılmış. Potter, ölü yakma ve gömme alışkanlıklarının birlikte düşünüldüğünde, erken Kuzey Amerika sakinlerinin ölümle ilgili kompleks davranışlarının göstergesi olduğunu söylüyor. Yeni kalıntıların karbon tarihleri, daha önceki keşfinkilerle aynı (yaklaşık 11.500 yıl öncesi); ki bu da yakma ve gömme arasındaki zamanın kısa bir süre (muhtemelen bir sezon) olduğunu gösteriyor. Gömülerde, Kuzey Amerika’da kullanılan saplı silahların en eski örnekleri olan, soyut şekillerle süslenmiş taş başları ve boynuz şeklinde ok uçlarını içeriyor. Makale, bu silahların varlığının ölü yakma törenlerinde avlanmanın önemini gösterebileceğini not ediyor.
Çocukların ölüm sırasındaki yaşları ve cinsiyetlerinin belirlenmesi için diş ve iskelet kalıntıları incelenmiş: Bebeklerin birisinin doğumdan sonra birkaç hafta yaşarken, diğerinin rahimde öldüğü belirlenmiş. Böyle hareket halinde av arayan bir grup içerisinde, üç çocuk ölümün olması, erken Amerikalılarda kaynak ve gıda kıtlığının olduğunu gösterebilir. Bu tür bulgular bilim açısından çok değerli, çünkü yazılı dili olmayan erken insan topluluklarının cenaze deneyimleri ve sosyal örgütlenmeleriyle ilgili çok az kanıt var.
Avcılıkta kullanılan fırlatma silah uçları, bitki ve hayvan kalıntıları gibi bulgular da, erken insan topluluklarının, son büyük buzul çağındaki iklimsel değişimlerde nasıl hayatta kalabildiklerine dair daha iyi bir resim oluşturabilmeye yardımcı olabilir. Aynı yerleşim yapısındaki iki ölü gömme olayı da, alanda daha öncesinde tahmin edilenden daha uzun süreli yerleşimin olduğunu gösterebilir. Somon benzeri balık ve yer sincaplarının kalıntıları, alanın muhtemelen haziran ve ağustos arasında avcı toplayıcı olan bir grup tarafından kullanıldığını gösteriyor.
