Dinci ideologlar, çalışmayan, çalıştıran “efendiler” katmanından esinlendiler. Tanrıların gereksinimlerinin karşılanması görevini, bu amaçla yarattıkları insanların (kullarının) sırtına yüklediler. Yeryüzündeki düzenin (devlet biçiminde örgütlendirilmiş kurumlarla) sağlanışına bakılıp, tanrılara analoji mantığıyla “yöneticilik” niteliği yüklediler. İnsanların konumunu, yöneticiler karşısındaki uyruklarınkine benzeterek, yönetilen kullar olarak gördüler. Böyle bir dinsel ideolojinin günümüze kadar gelebilen bir sonucu da, insanların “şaşkınözneler” gibi […]
Bu içeriği görüntüleyebilmek için, şu seçeneklerden birine abone olmalısınız: 1 yıllık e-dergi aboneliği or 6 aylık e-dergi aboneliği.
