Yaratılışçılığın çürütülmesine taksonomi katkısı Harun Yahya’nın çakma fosilleri

Bu çalışmanın amacı, evrim karşıtı yaratılışçı savların alaşağı edilmesine taksonominin önemli katkı yapabileceğini gözler önüne sermek. Makalenin yöntemini, Türkiye’de Harun Yahya mahlasıyla faaliyet gösteren yaratılış yanlısı cephenin başlıca eseri “Yaratılış Atlası”nın taksonomi temelini dikkatle gözden geçirmek oluşturuyor. Yaratılış Atlası’nın temel hedefi, fosillerin ve yaşayan organizmaların özdeş olduğunu, yani canlıların yaratılıştan beri değişmediğini sergilemek suretiyle evrimin gerçekleşmediğini kanıtlamak. Fakat bu savın üzerine inşa edildiği taksonomi temeli, gülünçlük derecesine varacak kadar baştan sona hatalı. Öyle ki, Yaratılış Atlasının, evrim kuramına karşı ciddi bir meydan okuma teşkil etmeyi bir kenara bırakın, zerre biyolojik geçerliliği dahi yok.

Biyolojik çeşitliliği betimleyişin ve sınıflandırışın hem kuramı hem uygulaması olan taksonomi (Bromham, 2008; Schuh & Brower, 2009; Hawksworth, 2010), çoğunlukla, tehdit altında bulunan bir araştırma disiplini olarak algılanır; bilimsel ilgi alanının ve geçerliliğinin dar kapsamlı olduğu, hatta daha kötüsü, bilimsel zemininin kısıtlı olduğu düşünülür (Vernon, 1993; Agnarsson & Kunter, 2007). Pek çok eleştiriden biri olan bu sonuncu savın nedeni, biyoçeşitlilik ölçümünde temel bir birimin olmayışıdır, yani canlı türünün anlamı (tanımı) konusunda genel bir fikir birliğinin olmayışıdır (Baum, 2009; Brooks & Helgen, 2011). Doğrusu, farklı ve bazen birbirleriyle tutarsız 25 adet tür kavramının var olduğu (Mayden, 1997; Richards, 2010) ve taksonomicilerin büyük çoğunluğunun, üzerinden kendi tür tanımlarının yorumlandığı canlı tür kavramını açıkça formüle etmeksizin türleri tanımladığı düşünülürse, taksonomi hakkında, hipotez olarak doğruluğunun sınanmasına varana dek şüphelerin uyanması şaşırtıcı değil. Fakat tekrar tekrar işaret edildiği gibi, açıkça tanımlanmış tür kavramının çerçevesinde şekillenmiş tür betimlemeleri, sınanmaya açık hipotezler ve savlar bakımından bir zenginlik sunar; öyle ki taksonomi, nitelikli ve sağlam bilimsel uygulama olma şartına mükemmelen uymaktadır (Wheeler ve Valdecasas, 2007; Bininda-Emonds, 2011; Haszprunar, 2011).

Taksonominin sağlam bilimsel temeli olsa bile, bu çabaya ne ölçüde değdiği elbette düşünülebilir. Bu bağlamda, taksonominin çoğunlukla yeterince takdir edilmeyen özel bir değerine odaklanmak; yani yaratılışçılar ve akıllı tasarım yanlıları gibi evrim kuramı karşıtlarının ileri sürdüğü güya bilimsel, yanıltıcı savlarla başa çıkmaktaki temel önemine değinmek istiyoruz. Aslında, evrim kuramının temellerini anlamak için makul taksonomi bilgisinin önemini bizzat Charles Darwin de fark etmişti! Nihayetinde, geniş kesimlerin benimsediği romantik efsanelerin aksine Darwin, Galapagos Adalarına yaptığı ziyaret sırasında aniden evrimci içgörülerle aydınlanmış değildir. Aksine, türlerin değişmez doğasına ilişkin inancını, bu simgesel takımadalardan ayrılışından ancak bir buçuk sene sonra terk etti (Sulloway, 1982b, 1984). Darwin, İngiltere’ye, yuvasına dönüp bazı taksonomistlerle yakın işbirliği yaptıktan sonra evrim kuramına geçmiştir; başka bilimciler gibi taksonomistler de, Darwin’in kimi yanlış tanımlamalarını ve karman çorman sınıflandırmalarını düzeltmişti (Sulloway, 1982a, b). Darwin’in, makul taksonomi önerilerine duyduğu gereksinim (her ne kadar bu öneriler, yaratılışçı inançlara bağlı taksonomistlerden gelmiş olsa da), Galapagos’un hem kuşlarıyla hem de dev kaplumbağalarıyla ilgili, başlangıçtaki hatalı ve kafa karıştırıcı yorumlarından bellidir (Sulloway, 1982a, b, 1983; Steinheimer, 2004; Sulloway, 2009) [Not: yaygın söylencenin aksine Darwin, evrime dair düşüncelerini şekillendirirken, kendi adı verilen ispinozları değil (Darwin ispinozları), alaycı kuşları temel almıştır (Sulloway, 1982a, 1983; Steinheimer, 2004)].

Taksonominin evrim düşüncesi için önemi, bizzat Darwin’in sonradan taksonomici olup kaya midyeleri üzerinde uzmanlaşması gerçeğinden de bellidir. 62 adet yeni kaya midyesi türü betimlemiştir (Castilla, 2009). Her ne kadar Darwin’in kaya midyelerine duyduğu taksonomi temelli ilgi, bilimsel itibar kazanma meselesi miydi (Yoon, 2009: 62) yoksa bu hayvanlar için duyduğu uzun soluklu, hakiki merakın (Love, 2002; Van Wyhe, 2007) yansıması mıydı, tamamen açık olmasa da, kaya midyeleri konulu çalışmasının, evrimle ilgili fikirlerini geliştirmesinde ona önemli ek cephane sağladığı su götürmez (Love, 2002; Van Wyhe, 2007).

Taksonominin, evrim kuramına dayanak sağlayan vazgeçilmez bir araştırma disiplini olduğu belli; dolayısıyla bu makalenin amacı, taksonominin aynı zamanda, tüm dünyada yaratılışçıların ve akıllı tasarım hareketlerinin savunduğu evrim karşıtı düşüncenin çürütülmesine de yardımcı olabileceğini gözler önüne sermek. Bilhassa, Türkiye’den İslamcı yaratılışçı Harun Yahya’nın (HY) kimi son yayınlarında evrim kuramını reddedişinin dayandığı yanıltıcı, hatta saçma taksonomi ve biyoloji temelini sergileyeceğiz. Dolayısıyla, özellikle kötü şöhretli “Yaratılış Atlası”na (YA) (Resim 1) ve ilintili kitaplara odaklanacağız, ayrıca HY’nin, YA’yı desteklemek için kurduğu sanal fosil müzesine de (http://www.fossil-museum.com) değineceğiz.

Bizden önce YA’ya ciddi olarak karşı çıkıldığının farkındayız (Decleir, 2008; Musaji, 2009), yine de bundan önce verilen eleştirel yanıtların çoğunluğu, nispeten farklı bir şekilde sunuldu (gazetelerde, dergilerde, radyo ya da TV sohbetlerinde, internet sitelerinde…) ve/veya YA’da bol bol bulunan bariz hataların, yanlış yorumların ve yanıltıcı hükümlerin pek azı ele alındı (Anthis, 2007b; Glaubrecht, 2007; Myers, 2008; Dawkins, 2008; Hameed, 2009). Bu da anlaşılabilir bir durum, çünkü YA’nın bilimsel itibarı sıfıra yakın (daha fazlası için aşağıya bakınız). Bu yüzden çoğu biyolog, HY yayınlarındaki bariz kusurları ilan etmekten başka bir işe yaramayacak çabaya zaman ve enerji harcamayı gereksiz bulabilir. Ancak, YA’nın Avrupa’da, bilhassa Müslümanlar arasında hatırı sayılır ilgi görmesi ve bu ilgi sayesinde kitabın, bazı ulusal Eğitim Bakanlıkları, ayrıca Avrupa Konseyi (2007) düzeyinde tartışıldığı düşünülürse, öğretmenlere ve eğitimcilere YA’yla ilgili daha kapsamlı bilgi sağlamanın faydalı olabileceğini düşünüyoruz, böylece YA’yı ciddiye alabilecek öğrencilerden gelen soruları yanıtlamaya kendilerini hazırlayabilirler. Nihayetinde, Avrupa okullarının bilim müfredatında yaratılışçılık yasaklanmış olsa da, sınıfların dışında öğrenciler, YA’da ifade edilenler gibi yaratılışçı fikirlerle karşı karşıya gelebilir. Daha kötüsü, hem ABD’de hem de Avrupa’da yaratılışçı hareketler, “kullanıma hazır” sorular hazırlıyor ki öğrenciler bu sorularla biyoloji öğretmenlerinin “maskesini düşürüp” utandırsınlar ve öğretmenlerden gerçeği “söke söke alsınlar” (Wells, 2001; Dembski, 2004-2011, 2006; Colson, 2011). HY’nin de önceden düşünülmüş bir soru listesini şu tavsiyeyle vermesi hiç şaşırtıcı değil: “Öğrenciler, öğretmenlerinize bu soruları sorun ve Darvinciliğin çaresizliğine kendi gözlerinizle şahit olun” (Harun Yahya, 2011a; daha fazlası için bakınız Harun Yahya, 2003).

Elbette soru sormak suç değil, aksine, yaratılışçıların üzerinde düşünüp taşındığı ve eğip büktüğü sorular, kişi hazırlıklı değilse, bunaltıcı olabilir. Dolayısıyla, bu makalenin amacı, HY’nin ve kaleme aldığı YA’nın dayanaksız metnini çürütmek amacıyla öğretmenlere ve eğitimcilere sade bir araç ve belge vermektir. Yukarıda söz ettiğimiz “kullanıma hazır” sorulara verilecek özgül yanıtlar için şu kaynaklara atıfta bulunuyoruz: Pigliucci (2002: 252-259), Isaak (2007) ve NCSE (2008).

Makalemizde “yaratılışçılık” terimini (ve türevlerini) geniş anlamda kullanıyoruz, yani evrim kuramını reddeden tüm akıllı tasarım inançları yığınını kapsama alıyoruz (yaratılış/evrim devamlılığına dair bir derleme için bakınız: Scott, 2009).

Bu makalenin kimi yerlerinde, yorumlar, günceler, yüklenecek dosyalar, özgül fotoğraflar içeren internet sitelerine atıfta bulunuyoruz. Fotoğrafların telif koruması olabiliyor, gerçi bu durum HY’yı rahatsız etmiyor gibi; pek çok fotoğrafı, telif hakkı sahibinin izni olmaksızın ve/ya da isim zikretmeksizin kullanmış. Daha kötüsü, HY, sanal fosil müzesinde bu fotoğrafların telif hakkının kendisinde olduğunu iddia ediyor! İlgili internet sitelerinin adresleri, kaynakça bölümünün sonuna eklenmiştir.

Harun Yahya (HY)

Harun Yahya adı, iki peygamber isminin birleşimidir: Musa’nın kardeşi Harun (Kuran Suresi 20:30) ve Zekeriyya’nın (Zeyd bin Ali) oğlu Yahya (Kuran Suresi 3:38-41 ve Sure 19: 2-15); ikisi de halklarının imansızlığına karşı savaşmış. Aynı geleneği takip eden HY, Kuran’ın mesajını halka nakletmeyi amaçlıyor ve dolayısıyla şunu istiyor: “Din dışı ideolojilerin tek tek her temel ilkesini çürütmek ve “son sözü” söylemek, böylece dine yöneltilen itirazları bütünüyle susturmak” (YA’nın “Yazar Hakkında” kısmından).

Aslında Harun Yahya’nın, Adnan Hoca ya da Adnan Ağabey diye de bilinen Adnan Oktar’ın mahlası olduğu söyleniyor (Arda, 2009). Adnan Hoca, birbiriyle bağlantı dört konu etrafında bir dizi kitabın yazarıdır: 1) İslamî inanç, Kuran, Mehdi’nin dönüşü, 2) din karşıtı komplo kuramları (HY, Yahudi düşmanı ve mason karşıtıdır; 2002 yılına dek Yahudi Soykırımını da yadsımıştır, bakınız: Hopkins (2003), Bartholomew (2009) ve 32 numaralı internet sitesi), 3) yeni Osmanlıcılık (Türk milliyetçiliği), 4) evrim kuramını (Darvinciliği) reddetmek (Riexinger, 2008). Bu dört kategori içinde, YA şüphesiz “şaheserdir,” çünkü bizzat HY’ye göre sadece 2007 yılında, Türkiye’de yaklaşık 8.000.000 nüsha, yurtdışında 2.000.000 nüsha satılmış, 2008’de ise satışlar ikiye katlanmış (Steinvorth, 2008; ayrıca bakınız Schneider, 2011)! Etkileyici ve inanması zor rakamlar doğrusu.

HY’nin toplam üretimi muazzam: yetmişten fazla dilde yayımlanmış üç yüzden fazla kitap (bazı kitapların kaset kaydı da var), DVD, VCD, VHS formatında yüzden fazla belgesel film, bir aylık dergi (“İlmî Mercek”) ve sürekli güncellenen sayısız internet sitesi (34 numaralı internet sitesine bakınız). Belli ki bu, tek kişinin çalışması değil ve tüm HY eserlerini Adnan Oktar’ın bizzat yazmadığı konusunda pek şüphe yok (Boagerts, 2005; Edis, 2007: 129; Schneider, 2011). Bunun yerine, Oktar’ın üretimi “sayısız hayalet yazar” (Lumbard ve Nayed, 2010: 87) tarafından destekleniyor; bunlar çoğunlukla toplumsal konumu yüksek, varlıklı sınıflardan çıkıyor, mesela avukatlar ve tıp doktorları gibi (Boagerts, 2005; Schneider, 2011); ayrıca bunlar, 1990’da Adnan Oktar etrafında kurulmuş örgütün üyesi olabiliyor da olmayabiliyor da (Numbers, 2006: 422). Bu örgütün adı, “Bilim Araştırma Vakfı”dır (BAV) (internet sitesi 35) ve bilimsel etkinliklerinin amacı: “Bilhassa evrenin kökenine, canlı varlıklara ve insanoğluna odaklanmaktır. BAV, dinî inançları reddeden ve bilimi ateizme dayandıran on dokuzuncu yüzyıl pozitivizminin kusurlu olduğunu vurgular ve bunun yerine, canlı varlıkların ve insanoğlunun kökenine dair ‘zeki tasarım’ görüşünü savunur; bu görüşün kökleri, güncel bilimsel bulgulara uzanıyor.” Yani kısacası: gayrimaddî bir evrenbilim yaratmak ve evrime karşı çıkmak (Numbers, 2006: 422). Somut olarak konuşmak gerekirse, BAV düpedüz HY yayınlarının reklamını yapıyor ve HY’nin evrim karşıtı fikirlerini yaymak için halka yönelik (toplu) “bilimsel” etkinlikler tertipliyor.

Adnan Oktar’ın pek çok yardımcısı ve hayalet yazarı olmasına rağmen, tüm yayınları sadece “Harun Yahya” mahlasıyla basılıyor. Bu tutum, İslam’ın geleneksel tarikat önderi imgesiyle tutarlıdır: önderin güya üstün düşünsel becerileri ve etkileyici öğretmen duruşu, müthiş yazılarından yansır (Edis, 2007). Bu yüzden, “Harun Yahya” ismi tek yazara değil, bir yazarlar ortaklığına ait olduğu için, makalemizin “kaynakça” kısmında bu isme marka muamelesi yaptık (“Y” harfiyle başlayan kaynaklar arasına değil de “H” harfiyle başlayan kaynaklar arasına yerleştirilmesinin de nedeni bu).

HY kitaplarını yazanların kim olduğuna bakmaksızın, bizzat Adnan Oktar’ın hiç bilim altyapısı olmadığı su götürmez. İstanbul’da güzel sanatlar (iç tasarım) ve felsefe eğitimi almış (Numbers, 2006:422). Ancak, 1) HY’nin evrim karşıtı yayınları cafcaflı, çağdaş ve “bilimsel” görüntü sergilediği için, 2) kitapları pek çok dilde basıldığı ve tüm dünyaya dağıtıldığı için, 3) basın yayından, bilhassa internetten sonuna kadar faydalandığı için (Edis, 2007; Riexinger, 2002, 2008), ve 4) Kuran temelli bir dünya görüşü sunduğu için, Müslüman âleminde en rağbet gören ve en gür evrim karşıtı ses haline gelmesi şaşırtıcı sayılmamalı (Edis, 2007; Hameed, 2007, 2008, 2010; Wiles, 2011). Öyle ki, İslam’ı tanıtan gözde bir kitapta HY, şöyle betimleniyor: “Günümüzde Müslüman âleminin en üstün iki bilim araştırmacısından biri; evrime ya da insanoğlunun ani yaratılışına muhalif görüşleri savunuyor…” ve “Hem doğru düzgün sunulan hem de mantığa dayanan savlar ileri sürüyor, ayrıca Müslümanlar arasında seyreden mevcut tartışmaların zenginliğine epey katkısı olmuştur.” (Emerick, 2002:81)

Aynı doğrultuda HY, dünyanın en etkin 500 Müslümanı listelerine de dâhil ediliyor (Esposito ve Kalin, 2009; Lumbard ve Nayed, 2010; Schleifer, 2011); bunun sebebi, bilimsel etkisi ve: “Yaratılışçılık ve İslam konusunda dünyanın önde gelen uzmanı olması, 1,6 milyondan fazla hayranının bulunması” (Lumbard ve Nayed, 2010).

Dahası, Müslüman akademisyenler zaman zaman HY’yi ciddi bilimsel kaynak olarak gösteriyor (Majid, 2002; Nasr, 2006: 342), kimi ülkelerde ise öğretmenler ve eğitimciler (mesela Endonezya, Nijerya), HY’nin yazılarından bilim sınıflarında yararlanıyor (Butt, 2009; İslamî Eğitim Vakfı, 2009; Lemu, 2009). Birleşik Krallık’ta bile, Britanya Müslüman Konseyi, HY’nin internet sitesini okullara şöyle öneriyor: “Örneğin evrim kuramları bakımından, bilimle ve düşünsel merakla ilgili İslamî bakış açılarını görmek için faydalı bir internet sitesi.”

Yine de HY’nin Müslüman akademisyenler üzerindeki etkisinin sınırlı olduğu söylenebilir (Ghaly, 2010; Wiles, 2011). Bununla birlikte, genelde Müslüman öğrenciler HY’nin yazılarına pekâlâ aşinadır ve evrim sorularıyla muhatap olurken bu yazılara atıfta bulunurlar (Boagerts, 2005; Koning, 2006; Jacobsen, 2011: 287-287). Elbette bu, HY’nin YA gibi “bilimsel” katkılarının yanıltıcı ve saçma sapan doğasını ifşa etmek için sağlam bir neden daha sayılır.

Yaratılış Atlası (YA)

YA tek kitap değil; şimdilik (Aralık 2011) İngilizcede üç cildi basılmış fakat daha fazla cildinin basılması beklenen bir kitap dizisidir. Ciltler devasadır, ölçüleri 38 x 28 x 5 santimetredir, her biri beş kilodan ağır gelir; cilde ve baskıya bağlı olarak her cilt yaklaşık 750 ilâ 950 sayfadır. Albenilidirler, yayına hazırlanışları özenlidir, sert kapaklıdırlar, renkli fotoğraflarla bezeli görsellikleri zengindir, yüksek kaliteli kuşe kâğıda basılmışlardır. İzini sürebildiğimiz kadarıyla, birinci cildin ilk İngilizce baskısının mazisi 2006 Ekimine dek uzanıyor, fakat aradan geçen sürede şimdiden on üçüncü baskıya ulaşmıştır (Kasım 2008). İkinci cildin ilk İngilizce baskısı 2007 Şubatında piyasaya çıkmıştır ve halihazırda beşinci baskısına ulaşmıştır (Ekim 2008), üçüncü cildin ise sadece birinci İngilizce baskısı mevcut (Ağustos 2007). Belli ki kitapların amacı çok geniş bir okuyucu kitlesine ulaşmak, çünkü özgün Türkçe versiyonların ötesinde, pek çok başka dilde çevirileri var. Bu bakımdan birinci cilt öne çıkıyor, zira İngilizceye, Fransızcaya, Almancaya, İspanyolcaya, İtalyancaya, Çekçeye, Çinceye, Japoncaya, Rusçaya, Arapçaya, Endonezyacaya, Hintçeye, Urducaya çevrilmiştir, üstelik başka dillere çevrilmesini de bekleyebiliriz!

YA ciltlerinin muhtemelen en şaşırtıcı tarafı, her ne kadar yayına hazırlama masrafı kuvvetle muhtemel çok yüksek olsa da (Anthis, 2007a; Dawkins, 2008 tarihli video) ve kitapçılarda normal fiyatı cilt başına 99 dolar olsa da, 39 dolarlık özel fiyata satın alınabiliyor (Resmi Harun Yahya Dükkânı, 2011) ya da internetten bedava indirilebiliyor olmalarıdır (Harun Yahya, 2010). Ancak, bu girişimin masraflarını Harun Yahya’nın nasıl karşıladığı açıklığa kavuşmuş değil. 2007 yılında ilk YA cildinin, talep olmaksızın ortaokul ve üniversite öğretmenlerine, profesörlerine bedava dağıtılması (Enserink, 2007) Avrupa eğitim sisteminde karışıklık yaratarak, bu durumu iyice dikkate değer kıldı. Öyle ki, bu makalenin yazarlarından birine de (TB) YA’nın birinci cildinin (ikinci baskı) nüshası geldi. Bu kitapların binlerce nüshasını tüm Avrupa’ya göndermenin posta masrafları herhalde kayda değerdir, fakat bir kez daha, HY için paranın mesele olmadığı görünüyor, çünkü aynı şevkle, YA’nın bedava nüshalarını ABD’ye göndererek faaliyetinin kapsamını genişletmiştir (Dean, 2007; Hameed, 2007). Söz açılmışken, kendisine ara biçim fosili gösterecek kişiye 8.010.890.000.000 Amerikan doları vadeden HY için para hiç sorun değilmiş gibi görünüyor (Butt, 2008; Dawkins, 2008 video; Musaji, 2009). Bu nevi saçma belagat, YA’da karşımıza çıkacaklar için uygun bir giriş teşkil ediyor.

YA’nın her cildi, üç kısımdan oluşur: 1) başlıca jeolojik dönemler boyunca yaşam tarihçesinin kısa taslağıyla birlikte fosiller hakkında nispeten kısa bir tanıtım yazısı ve fosillerin evrimi reddedip yaratılışı doğruladığını söyleyen genel bir ifade, 2) HY’nin, yaşamın evrimleşmediğini, tanrı tarafından yaratılıp o zamandan beri değişmeden kaldığını göstermek amacıyla fosil “bulgularını” sunduğu büyük kısım, 3) klâsik evrim karşıtı savları ele alan bir dizi bölümün meydana getirdiği uzun bir ek ya da sonuç kısmı, örneğin termodinamiğin ikinci yasası, geçiş fosillerinin sözüm ona yokluğu, Darvincilerin sahtecilikleri ve hileleri (mesela insan evrimiyle ilgili sahtecilikler, Haeckel’in çizimleri…), radyometrik tarihlemenin güvenilmezliği, tasarım savı (mesela biyolojik yapılarda, evren bilimde…), indirgenemez karmaşıklık, işlevsel proteinlerin ya da DNA dizisinin tesadüfen oluşma ihtimalinin bulunmayışı, Miller-Urey deneyinin yetersizliği, tür içi çeşitliliğin evrim manasına gelmediği iddiası, kuşların ve memelilerin hayalî evrimi, evrimsel türdeşlik (homoloji) “efsanesi” vesaire. Her ne kadar bu fikirlerin çoğunluğu Hıristiyan yaratılışçı belagatten alınmış olsa da, HY’nin evrim karşıtı belagatine özgü üç özellik var: 1) Hıristiyan dini çerçevesine gömülmüyor, bunun yerine Kuran’a dayalı İslamî bir bakış açısı yansıtıyor, 2) HY yaratılışçılığı, Büyük Patlamaya varana kadar dünyanın ve evrenin eski çağlarını kabul ediyor, ve 3) HY’ye göre, ırkçılık, nazicilik, komünizm, marksizm vesaire gibi dünyadaki tüm kötülüklerin kaynağı evrim kuramıymış (Darvincilik). Hatta bu meseleye ilişkin olarak HY, New York Dünya Ticaret Merkezine yapılan saldırının (11 Eylül 2001) fotoğrafını YA’ya koymuştur ve o teröristlerin aslında Darvinci olduğunu iddia ediyor (YA birinci cilt, on üçüncü baskı, sayfa 725; dördüncü baskı, sayfa 621; ikinci baskıda sayfa 589) (ayrıca bakınız Steinvorth, 2008)!

Bu makalede, YA’nın sadece ikinci kısmını ele alıyoruz, yani HY’nin, güya evrimi çürüten fosil kanıtlarını. Botanik uzmanlığımız yeterli olmadığı için, hayvanları incelemekle yetiniyoruz. Geri kalanına gelince, YA’nın birinci ve üçüncü kısımlarında HY’nin ileri sürdüğü evrim karşıtı iddialara, bu konuya dair geniş yazında yeterince karşı çıkıldığını düşünüyoruz (Pigliucci, 2002; Shanks, 2004; Young ve Edis, 2004; Isaak, 2007; Sarkar, 2007; Coyne, 2009; Schneiderman ve Allmon, 2009; Scott, 2009). Dahası, yaratılışçı savlara karşı ciddi belgelerle verilen yanıtlar şu internet sitelerinde bulunabilir: “The Talk Origins Archive” (http://www.talkorigins.org/) ve “The Panda’s Thumb” (http://www.pandasthumb.org/).

YA’dan söz ederken altı kitaba odaklanıyoruz: (parantezlerde belirtildiği gibi kısaltılmıştır): Birinci cilt, ikinci baskı (C1-2) (Harun Yahya, 2007b); birinci cilt, on üçüncü baskı (C1-13) (Harun Yahya, 2008a); ikinci cilt, birinci baskı (C2-1) (Harun Yahya, 2007c); ikinci cilt, beşinci baskı (C2-5) (Harun Yahya, 2008b); üçüncü cilt, birinci baskı (C3) (Harun Yahya, 2007d); C1 ya da C2, ilgili cildin tüm baskılarına işaret eder. Aynı zamanda, HY’nin internet tabanlı “Fosil Müzesi”ndeki fotoğraflara, “FM-kod” kısaltmasıyla atıfta bulunacağız ki burada “kod,” FM’deki kaydın referans numarasıdır. Bu farklı kaynakları kıyaslamanın nedeni basit: HY, değişikliklerin nedeninin belirtildiği bir “düzeltme notu” eklemeksizin, kitaplarındaki maddeleri düzenli olarak değiştiriyor, ikame ediyor ya da atıyor (Musaji, 2009). Aslında, nitelikli bilim uygulamalarının aksine HY, (çok sayıdaki) hatalarını ve yanlış yorumlarını kabul edemiyormuş gibi görünüyor.

YARATILIŞ ATLASI VE İÇİNDEKİ TAKSONOMİ HATALARI

Daha önce belirtildiği gibi, YA’nın ana kısmı (ikinci kısım), HY’nin “ezici” fosil kanıtlarını sunup, tüm türlerin günümüzdeki haliyle yaratıldığını, dolayısıyla evrimin asla gerçekleşmediğini göstermeyi hedefliyor. Ciddi bilimsel yayınlarda böylesi bir yargı, ilgili verilerin nasıl toplandığının, tahlil edildiğinin ve yorumlandığının etraflı bir açıklamasıyla desteklenmek zorundadır. Dahası söz konusu bilgi öyle bir şekilde sunulmalı ki okuyucu, o çalışmayı tekrarlayıp doğrulayabilsin, böylece yazarın sonuçları ve yorumları sağlam mı değil mi kendi başına karar verebilsin. Fakat YA’daki “kanıtların” bu şekilde sunulmakla ve ele alınmakla uzaktan yakından ilgisi yok. Bunun aksine HY’nin izlediği yol, (bazen çok hoş) yüzlerce fosil fotoğrafını aynı “türün” canlı örnekleriyle birlikte aynı sayfada göstermekten ibaret. Dahası bu “karşılaştırmalı” fotoğraflara, şu bilgileri veren resim altı yazıları eşlik ediyor: 1) “türün” yerel İngilizce adı, 2) fosilin kökeni, yaşı ve son olarak boyutu, 3) farklı sözcüklerle aynı genel mesajın tekrarlandığı kısa bir metin; bu mesaj, fosiller ve yeni örnekler özdeştir, dolayısıyla evrim gerçekleşmemiştir, diyor.

Deniz zambaklarını bir türlü tutturamadı!

Burada temel sorun, sunduğu örneklerin taksonomi bakımından doğru olmasını HY’nin dert etmeyişidir; dolayısıyla tamamen yanlış, hatta saçma “benzerlikler” ortaya çıkıyor. Bizden önce pek çok kişi, HY’nin sunduğu fosil deniz zambaklarına atıfta bulunarak bu meseleyi zaten açığa çıkardı; HY’ye göre bu fosiller, mevcut deniz zambaklarıyla özdeş. Ancak, HY’nin C1-2’de (sayfa 55, 368, 415 ve 574) gösterdiği güncel “deniz zambakları” aslında sabella cinsine mensup fan kurtçuklarıdır (Resim 2), yani farklı bir şubeye ait olmakla kalmazlar (derisi dikenlilere karşı halkalı solucanlar) ayrıca farklı bir “üst-şubeye” girerler (İkincil ağızlılara karşı birincil ağızlılar ya da lophotrochozoa) (Dawkins, 2008)! 2008 baskısında HY, C1’den tüm deniz zambağı fosillerini çıkararak bu hatayı düzeltti, ama C2’de (sayfa 167) bir örneği bırakmış ve şu notu yazmış: “Resimde, çok iyi korunmuş 345 milyon yıllık deniz zambağı fosili görüyoruz. Bu yaratığın tüm ayrıntıları gösteriyor ki bugün hâlâ yaşayan deniz zambaklarıyla aralarında hiç fark yok” (Ayrıca bakınız FM-SY0708).

Maalesef, HY yine yanılıyor, çünkü güncel “deniz zambağı” diye söz ettiği şey, sırtiplikliler şubesine mensup, sert yüzeylere tutunan bir tulumlu (ascidiacea) olan deniz lalesi Pyura spinifera’dır (Resim 3)! Burada tuhaf olan şey, aynı fotoğrafın doğru tür adlandırmasıyla birinci internet sitesinde bulunabilmesidir (gerçi, deniz bitkisi olarak yanlış adlandırılıyor). Fakat ne şaşırtıcıdır ki HY, deniz zambağı-sabella kurtçuğu hikâyesinden bile ders almamıştır, çünkü FM’sinde deniz zambağı fosilleri FM-SY0858’i ve FM-SY0835’i hâlâ sabella fan kurtçuklarıyla birlikte gösteriyor (Resim 4) (gerçi öteki fotoğraflar aslında gerçek deniz zambaklarıdır, internet siteleri 15-16)!

Ha deniz yıldızı ha yılan yıldızı, fark etmez!

Aynı zamanda HY, derisi dikenliler âleminde Asteroidea (deniz yıldızları) ve Ophiuroidea (yılan yıldızı) sınıfları arasında ayrım yaparken de sorun yaşıyor gibi görünüyor. Dawkins bunu zaten belirtmiş (2008 video); C1-2’de ve C1-4’de 403. sayfada HY’nin, fosil yılan yıldızları hakkında “bu hayvanlar, bugün yaşayan hayvanlardan farklı değil, dolayısıyla bir kez daha evrimin geçerli olmadığını gösteriyorlar” diye yazdığını ve bunları deniz yıldızlarıyla özdeşmiş gibi gösterdiğini gözlemlemiş. Her ne kadar bu hata, C1-13’te deniz yıldızı fotoğrafı iki gerçek yılan yıldızı fotoğrafıyla değiştirilerek düzeltilmiş olsa da, C3’te bu kafa karışıklığı devam ediyor; bu cildin 120. ve 130. sayfalarında HY, hem fosil hem de güncel yılan yıldızlarını “deniz yıldızı” başlığı altında gösteriyor. Tamamen aynı fosiller (FM-SY0794 ve FM-SY0795) güncel deniz yıldızıyla birlikte gösterilmemiş olsaydı, elbette bu yazım hatası olabilirdi; şunu ileri sürüyor: “Aradan geçen 490 milyon yıl içinde zerre değişmemiş olan deniz yıldızı, evrime büyük darbe indiriyor.”

Yılan mı balık mı?

HY’nin ünlü başka bir taksonomi gafı da, C1-4’te ve C1-2 sayfa 468-469’da yılanbalığı fosilini deniz yılanıyla, muhtemelen bir Laticauda türüyle bağdaştırmasıdır (Dawkins, 2008) (Resim 5; internet sitesi 2). Bunlar açıkça iki ayrı taksondur (kemikli balıklar ve yılanlar)! Aynı fosilin yanına, deniz yılanı fotoğrafı yerine güncel fakat çok farklı “yılanbalığı” türünün fotoğraflarının koyulmasıyla birlikte bu hata C1-13’te düzeltilmiş (Hameed, 2009); aynı fosil C1’in 469. sayfasında birtakım küçük yılanbalıklarıyla (yılanbalığı yavrusu) bağdaştırılmış. Ancak, deniz yılanı konusundaki hatayı Dawkins (2008) açığa vurmuş olsa da, FM-SF0134 ve FM-SF0135 maddelerinde deniz yılanı fotoğrafı hâlâ güncel yılanbalığı olarak sunuluyor. Son olarak HY, yılanbalığı fosilini C3’te ve FM-SC0909’da (Resim 7) güncel taşemen (lamprey) türüyle bağdaştırarak kafa karışıklığını tavana vurduruyor ve şunu ileri sürüyor: “Bilimsel veriler ve buluntular gösteriyor ki yılanbalığı daima yılanbalığı olarak var olmuştur”!

Açıktır ki, yılanbalıklarının (omurgalı sınıfı Actinopterygii) daima yılanbalığı olarak var olduğunu ileri sürmek için güncel taşemenden faydalanmak (omurgalı sınıfı Petromyzontida), yılanbalıkları ile deniz yılanlarının (omurgalı sınıfı sürüngenler) özdeş olduğunu iddia etmek kadar aptalca! Üstelik HY, aynı taşemen fotoğraflarını, olası taşemen fosilleriyle birlikte kullanıp şunu iddia ediyor: “taşemenler hep aynıydı. Milyonlarca yıl önce yaşamış taşemen ile bugün yaşayan arasında hiç fark yok.” Burası, işin iyice sarpa sardığı yer, çünkü ya HY, yılanbalıkları ile taşemenlerin özdeş olduğunu söyleyip okuyucunun aklını karıştırıyor ya da taşemenlerin ve yılanbalıklarının aslında ne olduğu konusunda hiç fikri yok.

Her gördüğün ‘çiftkabuklu’yu ‘istiridye’ sanma!

HY’nin bariz hatalarına dair eski örnekler bizden önce kısmen açığa çıkmış olsa da, en az bunlar kadar şaşırtıcı pek çok hata daha var, fakat basında aynı ilgiyi çekmemişler. Bunların hepsini sunmaya kalkışmayacağız (sıraladıklarımız zaten fazla, yine de yerimiz hepsine yetmiyor), fakat bazılarına kısaca değineceğiz, sırf önceki eleştirilerin istisnaî vakalar olmadığını, YA’nın genel doğasını yansıttığını göstermek için.

YA’da yumuşakçaların, özellikle tek kabukluların ve çift kabukluların son derece kısıtlı sunulması şaşırtıcı. Nihayetinde, 1) kapsamlı ve çoğunlukla iyi korunmuş fosil kayıtları, 2) yüksek tür sayıları ve çeşitlilikleri, 3) ve kabuk özelliklerine dayanarak kabaca teşhis edilmelerinin kolaylığı düşünüldüğünde, YA’da şimdikine kıyasla daha fazla tek kabuklu ve çift kabuklu örneği görmeyi beklerdik. Aslında HY, C1’in 376-377. sayfalarında sadece iki tek kabuklu fosili gösteriyor, üçüncü bir örneği ise C1-13 sayfa 618’de sergiliyor. “Tek kabuklu” ve “Salyangoz kabuğu” diye etiketlenmişler. Mevcut yüz binden fazla türü ve isim konmuş yaklaşık 13.000 cinsi (günceller ve fosiller birlikte) (Lindberg ve arkadaşları, 2004) olan bir organizma kümesine göre, HY’nin kötü iş çıkardığı açık, hem tür zengini bu topluluğun temsili açısından hem de anlamsız tanımlamalar bakımından. Bu konuda daha fazlası söylenemez.

C1 sayfa 178-179’da HY’nin sunduğu çift kabuklu örnekleri daha da ilginç (Resim 8). Burada, mevcut bir Pectinidae türü (deniz tarağı) ile güya 410 ilâ 360 milyon yıl öncesinden kalma bir çiftkabuklu gösteriyor; bu çiftkabuklunun üst tarafında tipik pektin halkaları eksik ve her halükârda Pectinidae olamayacak kadar eski. Aslında en eski Pectinidae fosili Triyasik dönemine uzanır, yani 250 milyon yıl öncesine (Hertlein, 1969). C1-2’de HY bu malzemeyi “kabuk ve istiridye” olarak teşhis ediyor ve şunu yazıyor: “En az 360 milyon yıl boyunca değişmeden kalan istiridyeler, türlerin birbirlerinden tedricen evrimleştiğini söyleyen evrimcilere meydan okuyor.”

Açıkçası, burada sunulan örneklerin istiridyeyle hiç alakası yok, dolayısıyla HY, tanımı “çiftkabuklu” diye değiştirerek ve metinde “istiridyeler” yerine “çiftkabuklular” sözcüğünü koyarak bu hatayı C1-4’te ve C1-13’te “düzeltmiştir”… sanki burada hangi takson adının belirtildiğinin önemi yokmuş gibi. Ancak, bu düzeltmeye rağmen HY, C3’te gösterdiği “deniz tarağı” (s. 222-223) için istiridye tanımına geri dönüyor (Resim 9), çünkü orada yine şunu yazıyor: “İstiridyelerin nesli tükenmiş 15.000 türü olduğu tahmin ediliyor… günümüzde ise 11.000 tür hâlâ hayatta. Burada resmi sunulan fosil, Pectinidae ailesinin mensubudur ve söz konusu yumuşakçaların yüz milyonlarca yıl boyunca değişmeden kaldığını gösteriyor.”

Belli ki HY için “istiridye” ile “çift kabuklu” eş anlamlı kelimeler, böylece Pectinidae’yi “istiridye” ailesi sayıyor. Fosil örneği FM-SC0204, üstü kapalı bir şekilde bu tutumu onaylıyor, çünkü burada HY, gerçek bir istiridye fosilini güncel Pectinidae (internet sitesi 8’den alınan fotoğraf) ile Tridacnidae fotoğraflarıyla birlikte sergiliyor. Bu niteliksiz taksonomi ve isimlendirme yaklaşımından bağımsız olarak, insan, acaba HY, C3’ün 222-223. sayfalarındaki “deniz taraklarını” görmüş müdür diye merak ediyor, çünkü fosil ile güncel örneğin değişmeden kaldığını söylemek düpedüz hatalıdır, zira bu fosil özgün pektinli halkalardan açıkça mahrum, oysa güncel örnekte halkalar bariz bir şekilde var (Resim 9)! Dahası, C3’ün 222-223. sayfalarındaki fosil, Pectinidae olamayacak kadar yaşlıdır (300 milyon yıl yaşında) (yukarıya bakınız). Dolayısıyla, 8. ve 9. resimlerde gösterilen güncel Pectinidae ile fosiller kesinlikle özdeş değil!

İstiridye çorbası!

C2’nin 104-105. sayfasına bakarsak (Resim 10), işler daha da kafa karıştırıcı bir hal alıyor, çünkü HY, C1’in 179. sayfasındaki örneği gösterip (Resim 8, baş aşağı çevrilmiş) bunu tekrar “istiridye” olarak belirtiyor: “İstiridye, okyanuslarda yaşayan bir grup kabuklu yumuşakçaya verilen cins ismidir,… 490 milyon yıl ya da 150 milyon yıl önce yaşamış olan o istiridyeler, bugün hayatta olan istiridyelerden hiç farklı değil. Bu olgu, yaratıkların aşama aşama, minik değişikliklerle evrimleştiğini söyleyen evrim kuramı iddialarını boşa çıkarıyor. Fosiller, bu yaratıkların evrim sürecinden geçmediğini ve onları Yüce Allah’ın yarattığını gösteriyor.”

“Cins ismi” derken HY’nin ne kastettiğinden emin değiliz, fakat “istiridye” elbette, taksonomi bağlamında cins ismi kesinlikle değil, çünkü bu alanda cins ismi, cins (genus) gruplarına verilen isim anlamına gelir. Aslında “istiridye,” Ostereidae (hakiki istiridye), Pteriidae (mesela inci istiridyesi), Anomiidae (eyer istiridyesi) gibi oldukça farklı çiftkabuklu takımlarına konuşma dilinde verilen addır. Ancak buradaki asıl şaka şu: 105. sayfada sunulan fosilin kimliğinden emin olmasak da (C1 sayfa 179’daki numune), 104. sayfada gösterilen öteki fosillerin çoğu hiç şüphesiz ne istiridyedir ne Pectinidae’dir ne de çiftkabukludur, yumuşakça bile değillerdir, ama bütünüyle farklı bir hayvan şubesi olan brakyopodlardır (dallı bacaklılar) (Resim 10)! Bununla birlikte, HY’ye göre fosillerden farklı olmayan mevcut “istiridye” örnekleri aslında iki farklı yumuşakça sınıfına (karından bacaklılar ve çiftkabuklular) ait bir yığın ölü yumuşakça kabuğudur (Resim 11)! Dahası, bu yumuşakçaların fotoğrafı, ayna görüntüsü olarak basılmış, çünkü tüm karından bacaklılar sanki sol-yanal gibiymiş görünüyor, oysa gerçekte hepsi sağ-yanal türlerdir. Ancak, gaflar bu kadarla da kalmıyor, çünkü Resim 10’da gösterdiğimiz fosil örnekleri aynı zamanda FM’de yine hatalı şekilde “istiridye” maddesi altında sergilenmiş ve yine hatalı şekilde Pectinidae’yle ve/ya da Resim 11’de gösterilen yumuşakça kabuklarıyla bağdaştırılmış, fakat FM-SY0392 ve FM-SY0387 fosillerinin güncel Tridacna türüyle (Resim 12) özdeş olduğu iddiası da eklenmiş… yoksa birkaç santimetrelik brakyopodlar 120 santimetreye varan bir çiftkabukluyla nasıl özdeş olabilir ki!

Binlerce çiftkabuklu türü aynı torbaya!

Belli ki çiftkabuklular, HY’nin uzmanlık alanına girmiyor. Mesela, C1’de 406-407. sayfadaki çiftkabukluya bakalım (Resim 13). Glaubrecht’in (2007) zaten bildirdiği gibi, bu fosil örneği, tas benzeri iri, eğri sol kapakçığıyla (“ayak tırnağı”) ve tasın ağzını kapatan küçük, düz sağ kapakçığıyla birlikte tipik bir Gryphaea türüdür. HY’ye göre bu fosil, hoş simetrik kapakçıları olan bildiğimiz midyeyle (Mytilus sp.) özdeş. Bu iki takson, farklı ailelere mensup olmakla kalmıyor, farklı takımlara da mensup (Ostreida ve Mytilidia) (Carter ve arkadaşları, 2011). HY, FM-SC0274’de gösterdiği çiftkabuklu fosiliyle (= Resim 13’te Gryphaea) bir adım ileri gidiyor; bunu midyeyle özdeş saymakla yetinmiyor, aynı zamanda bir deniz tarağı türüne (Veneridae) ve bir okyanus deniz tarağı türüne de (Arctica islandica) özdeş sayıyor; bu ikisi, üçüncü bir takıma mensuptur (Cardiida) (Carter ve arkadaşları, 2011) (internet siteleri 4-5).

Aynı minvalde hatalarını sürdüren HY, C1’in 494-495. sayfasında başka bir çiftkabuklu fosili gösterip bunun hakkında şunu yazıyor: “208 ilâ 146 milyon yıl önce yaşamış olan resimdeki çiftkabuklu (bivalve) fosili ile günümüzde canlı olan çiftkabuklular arasında hiç fark yok.” Bu neticeye, fosili, çeşitli ailelere (ve takımlara) mensup çiftkabuklu kabuklarıyla kıyaslayarak varıyor ki bu aileler arasında Mytilidae’yi, Spondylidae’yi, Tridacnidae’yi, Veneridae’yi ve Psammobiidae’yi sayabiliriz (Resim 14). Aynı fosil, FM-SY0362 maddesinde de beliriyor; burada ise iki başka aileyle daha özdeş olduğu iddia ediliyor, adlarını vermek gerekirse Arcticidae (İnternet sitesi 4) ve Limidae. C1 sayfa 502-503’te benzer bir çiftkabuklu fosili (aynı yerde ve yaşta) için Veneridaeye benzediği söylenmekle kalmamış, ayrıca FM-SC0351 maddesine göre bu fosil, Arcticidaeyle ve Astartidaeyle de özdeşmiş (internet sitesi 7). Fakat en başta söylediğimiz gibi, çiftkabuklular, nihayetinde HY’nin kıvırdığı bir konu değil, zira 502-503. sayfadaki çiftkabuklu fosili hakkında şunu yazmış: “Deniz kabukluları, fosil kayıtlarında aynı özellikleri yüz milyonlarca yıl boyunca sürdürmüştür. İki kabuklu bu çiftkabuklu buna örnek. Burada gösterilen, 208 ilâ 146 milyon yıl önce yaşamış; evrim kuramına meydan okuyor, çünkü günümüzde yaşayan çiftkabuklularla aynı”.

Dolayısıyla, HY’ye göre tüm çiftkabuklular aynı (binlerce çiftkabuklu türünün mevcut olması ne anlama geliyor öyleyse?) ve çiftkabuklular, kabuklu hayvan sınıfına giriyor…

Bırakalım sürüyle kınkanatlı türünü, kınkanatlı bile değil!

Kabuklu hayvanlardan söz edince, eklem bacaklılara gelmiş olduk; eklem bacaklılar, en çok tür barındıran hayvan şubesidir, bir milyondan fazla tanımlanmış türü bulunur, muhtemelen tanımlanmayı bekleyen milyonlarca tür daha mevcuttur, özellikle de böcekler içinde (Foottit & Adler, 2009). Elbette HY’nin senaryosu burada da aynı: güncel hayvanın yanında fosil örneğini göster, bunların özdeş olduğunu ilan et, dolayısıyla tanrı tarafından yaratıldıklarını, evrimleşmediklerini söyle.

Örneğin, C1 sayfa 237’de HY, kehribar içinde saklı kalmış ağaç kabuğu kınkanatlısı gösterip şunu diyor: “25 milyon yıl öncesinin ağaç kabuğu kınkanatlıları, bugünkülerle aynı… bu da bize canlıların evrimleşmediğini, yaratıldığını gösteriyor.”

Ancak, C1’in 237. sayfasında gösterilen güncel “ağaç kabuğu kınkanatlısı”, aslında kınkanatlı bile değil, pentatomit sünedir (Notius cosputus) (Resim 15; internet sitesi 9). Bu süne, Yarım Kanatlılar ya da Heteroptera takımına mensuptur (taksonomi sınıflandırmasına göre değişiyor), oysa kınkanatlılar Coleoptera takımına mensuptur. Eğer bu iki takımın kökten farklı olduğundan şüphe duyuyorsanız, Yarım Kanatlıların yarı metabolizma gelişimi sergilediğini (yumurta, nimfa ve yetişkin hal olmak üzere eksik başkalaşım), oysa Colepteraların tam metabolizma gelişimi sergilediğini (yumurta, larva, pupa, yetişkin hal olmak üzere tam başkalaşım) unutmayın. Ancak, FM-AI0048’deki aynı ağaç kabuğu kınkanatlısı fosilinin, herhangi bir böcekle değil üç güncel ağaç kabuğu kınkanatlısıyla bağdaştırıldığını kabul ediyoruz (Scolytidae [kabuk böcekleri]; artık Curculionidae’nin altailesi olarak düşünülüyor). Bunun aksine FM-AI0302 “ağaç kabuğu kınkanatlısı” fosili, güncel bir kabuk böceği (Pityogenes chalcographus; internet sitesi 11) ve güncel düz ağaç kabuğu kınkanatlısı Dendrophagus crenatus’un (Cucujidae; internet sitesi 10) fotoğraflarıyla birlikte sunuluyor, yani farklı kınkanatlı aileleriyle birlikte gösteriliyor.

Böceklere ilişkin taksonomi hataları

YA’da böceklere ilişkin bol bol taksonomi hatasının ve yanlış adlandırmanın mevcut olması, beklenmedik şey değil. Bununla ilgili birkaç örnek vermekle yetiniyoruz:

1) C2-5’in 427. sayfasındaki mevcut “Lauxaniid sinekleri” örneği, aslında Syrphidae türüdür (muhtemelen Episyrphus balteatus).

2) C2-5’in 433. sayfasındaki güncel “ağ örücü” (takımı Embioptera; internet sitesi 18) doğru, ama HY buna “kınkanatlı” diyor.

3) C3’ün 379. sayfasındaki “hakiki böcek” güya Enicocephalidae türüymüş (Heteroptera ya da Yarım Kanatlı takımı) (HY’nin yazdığının aksine “enicocephalid” değil), fakat gösterilen fosil tanınır gibi değil ve sunulan güncel tür kesinlikle enicocephalid olmayıp bir çiftkanatlı türüdür.

4) C1’in 430. sayfasındaki ve FM-AI0199’daki “güve” fosilleri, zıpzıp kelebeğiyle bağdaştırılmış (Rhopalocera; Hesperiidae), ki o fosil aslında güve değil; ayrıca FM-AI0199 bu fosili, ilave bir zıpzıp kelebeği fotoğrafıyla (internet sitesi 20) ve gececi güve türüyle de (Heterocera; Noctuidae) bağdaştırıyor (internet sitesi 19). Fosilin antenleri, tipik Rhopalocera uç boğumundan yoksun, dolayısıyla bunu zıpzıp kelebeğiyle bağdaştırmak hatalı.

5) C2’nin 425. sayfasındaki “karasinek” fosili, Simuliidae’ye mensup olabilir (fotoğraftan karar veremiyoruz), fakat yanında sunulan güncel sinek kesinlikle buna mensup değil, zira o bir Calliphoridae. Aynı fosil ile güncel sinek örneği, başka iki Calliphoridae türü fotoğraflarıyla birlikte FM-AI0440’ta da gösterilmiş (internet siteleri 21-22).

6) C1’in 295. sayfasındaki mevcut “aslan karınca” örneği gerçekten de doğru tanımlanmış, ancak kehribar içindeki fosil kesinlikle “aslan karınca kafası” değil, bizzat karıncadır. C1-2’de çok net görünmüyor olabilir ama C1-13’te HY, fosilin ayrıntılı fotoğrafını koymuş; bu da şüpheye pek mahal bırakmıyor (Resim 16; internet sitesi 23’te gösterilen karıncayla kıyaslayın).

Her ne kadar bu şekilde devam edebilecek olsak da, yukarıda verdiğimiz birkaç örneğin yeterli olduğunu düşünüyoruz.

‘Cins’ ile ‘takım’ı birbirine karıştırıyor

YA’da kehribar içinde gösterilen böcek fosillerinin sorunlarından biri, çoğunlukla doğru düzgün tanımlanamayacak kadar kötü durumda olmalarıdır. C1’in 246. sayfasındaki “hakiki böcek” vakasında bu durum geçerli. C1-2’de bu fosil, mevcut bir etçil böcekle (Reduviidae) bağdaştırılıyor, oysa C1-13’te HY, bulanık görünen ikinci bir fosil ve alacalı kalkan böceği Tritomegas bicolor’un (Cydnidae; internet sitesi 14) fotoğrafını eklemiş. Fakat aynı fosil, FM-AI0055 maddesinde mirid böceği Phytocoris lasiomerus’la ve lygaeid böceği Zeridoneus costalis’le birlikte gösterilmiş (internet siteleri 12-13). Yine de HY şunu ileri sürüyor: “bu böcekler değişmeksizin hayatta kaldıkları için evrim kuramını çürütüyorlar.” Başka bir deyişle, bu fosil(ler) güya en az dört farklı aileyle özdeş ve bu ailelerden biri etçilken öbür üçü otçul. C1’in 246. sayfasındaki fotoğraflara eşlik eden metinlerde HY şunu belirtiyor: “Yarım Kanatlılar cinsine mensup böceklerin 48.000’den fazla türü var”; bu ifade, HY’nin taksonomik sınıflandırmadan pek bir şey anlamadığını doğruluyor, çünkü Yarım Kanatlılar, böcek cinsi değil böcek takımıdır.

Yaşam evresini tür sanıyor   

Açıkçası, taş fosil baskıların bazıları da kehribar fosillerle aynı sorunları teşkil ediyor. Örneğin, C1-2’nin 50-51. sayfalarındaki “tırtıl” fosili, tanınır gibi değil (Resim 17). HY yine de bunu mevcut tırtılla bağdaştırıyor. Fakat fosilin yaşı Pennsylvania dönemine uzanıyor (Üst Karbonifer, yaklaşık 300 milyon yıl öncesi), oysa en yaşlı kelebek fosili, Archaeolepis misali taksonlarıyla Erken Jurasik döneminde (yaklaşık 190 milyon yıl önce) ortaya çıkmaktadır (Grimaldi & Engel, 2005). Dolayısıyla, HY’nin sunduğu fosilin, tırtıl olması pek muhtemel değil. Bununla birlikte HY şu yorumda bulunuyor: “Tüm öteki canlılar gibi tırtıllar da evrimleşmedi, yaratıldı.”

Anlaşılan HY, sanki tırtılları (ve öteki böcek larvalarını), gelişimsel bir yaşam safhası yerine kendi başına bir türmüş gibi yorumluyor. HY’nin mantığına uyarsak, tek tek her kelebeğin, sırayla yumurtayı, tırtılı, pupayı ve ergin böceği oluşturan, birbirinden bağımsız en az dört ilahî yaratılış olayının sonucu olduğunu mu düşünmeliyiz? Oysa biz, farklı yaşam evrelerinin, zigotla başlayıp nihayetinde üremeye muktedir yetişkin bireye ulaşan doğal gelişim sürecinde farklı aşamaları yansıttığını sanıyorduk. Başlamışken eksik kalmasın: C1-13’ün 72-73. sayfalarında aynı tırtıl fosilinin “kırkayak” olarak gösterildiğini de belirtelim (Resim 17)!

Aynı fosil için iki farklı yorum

Neyse ki, YA’daki bazı böcek fosilleri, doğru fosil teşhisi yapmaya olanak tanıyor. Bununla birlikte HY, zaman zaman hedefi bütünüyle ıskalıyor. C1’in 314. sayfasındaki güncel sinek aslında bir çiftkanatlıdır (Pachygaster sp., Stratiomydiae) (internet sitesi 17). Fakat “fosilleşmiş sinek” uzun antenli, kalınlaşmış uyluğu olan uzun arka bacaklı, karın bölgesinin altında bariz uzun yumurta borulu bir böcektir (Resim 18). Dolayısıyla, bu fosil kesinlikle sinek değil (stratiomyid olmak şöyle dursun), şüphesiz düzkanatlı (mesela çekirge, cırcır böceği…) sınıfına girer. HY’nin, bu iki örneği, evrimin olmadığına dair kanıt olarak seçmiş olması bizim için gizemini koruyor, ayrıca şu savı ileri sürmek amacıyla neden bu iki kanatlı türü kullanmaya karar verdiğini de anlamıyoruz: “Fosiller gösteriyor ki kanatlı böcekler kanatsız böceklerle aynı anda ortaya çıkmıştır, ikisi de tek seferde.”

C1-2’nin 526-527. sayfasındaki “yetişkin taş sineği” (Plecoptera takımı) ile C1-4’ün ve C1-13’ün aynı sayfalarındaki “mayıs sineği” (Ephemeroptera takımı), yukarıdaki örneğe benziyorlar (Resim 19). Bu iki örnekte de mevcut örnekler doğru bir şekilde tanımlanmış (takım düzeyinde), gerçi tam olarak aynı fosille bağdaştırılmışlar. “Mayısböceği”nin 1) kanatlarından çok daha kısa bir karın bölgesi var ve uç duyu organlarından mahrum, ayrıca 2) karnın üzerinde dikey konumda tutulan oval şekilli kanatları var. Bu haliyle, ne taş böceğine ne mayıs böceğine benziyor, fakat C1-13’ün 318-319. sayfalarındaki ve C2-5’in 387. sayfasındaki örnekler gibi bir nevi zarkanatlıya benziyor (yani Chyrsopa; Neuroptera takımı) (Resim 20)! Doğru tanımı ne olursa olsun, HY’nin aynı fosil için iki farklı yorumda bulunması kabul edilemez bir tutum. Bununla birlikte, bunu hiç açıklamada bulunmaksızın yapıyor.

Fosil ve güncel örnekler birbirinden farklı

Elbette YA böceklerden başka eklem bacaklıları da ele alıyor, fakat taksonomi hataları ve yanlışları bakımından burada da fark yok. C2’nin 372. sayfasındaki “çıyan” aptalca bir örnek, çünkü her ne kadar metin çıyanların her vücut bölütünde tek ayak çifti olduğunu doğru bir şekilde belirtse de, kitapta gösterilen fosilin ve mevcut hayvanın bölüt başına iki çift ayağı olduğu görülüyor, dolayısıyla bunlar kırkayak. C2’nin 397. sayfasındaki “örümcek” ise başka bir ayrıntı; buradaki fosili fotoğrafa bakarak yorumlamak mümkün değil, fakat güncel diye gösterilen örnekler kesinlikle kenedir. HY, bir açıklamada bulunmadan “kene” isminden söz ediyor, ancak metinde “örümcekler” hakkında konuşmaya devam ediyor. Son olarak, böcek olmayan eklem bacaklılara dair HY’nin en çarpıcı ve komik hatalarından biri, C1’in 422. sayfasındaki “yengeç örümceği” kehribar fosilidir, çünkü bu fosil türü: “günümüzde yaşayan yengeç örümcekleriyle özdeş”miş. Gelgelelim, güncel diye gösterilen yengeç örümceği aslında çok güzel bir örümcek yengeci örneğidir (muhtemelen Hyas araneus) (İnternet sitesi 3) (Resim 21)! Bu iki takson da eklembacaklı olsa bile, örümceklerin Chelicereata altşubesine, yengeçlerin ise Crustecea altşubesine mensup olduğu su götürmez. HY’nin gösterdiği fosil ile güncel taksonların özdeş olduğunu insan nasıl olur da iddia eder? Aynı soru, C1-2’nin ve C1-4’ün 349. sayfasındaki yengeç fosili için de sorulabilir; HY bu fosil için şunu yazıyor: “Milyonlarca yıldır değişmeden kalmış olan bu yengeç, türlerin evrimleşmediği bir kez daha doğruluyor, çünkü fosil, bugün hayatta olan yengeçlerden hiç farklı değil.”

Ancak, her ne kadar fosil, simetrik kıskaçlarıyla ve kabuğun yan taraflarından konumlanmış gözleriyle bildiğimiz çağanoza (mesela Carcinus türleri) benzese de, mevcut diye gösterilen örnek, son derece asimetrik kıskaçlarıyla ve çubuk üzerindeki gözleriyle kemancı yengeçtir (Uca türleri). İkisinin de “yengeç” olduğu doğru, fakat kesinlikle aynı tür değiller! Belli ki HY bu hatayı anlamış, çünkü C1-13’te kemancı yengecin yerine güncel bir Carcinus türü (ya da akraba bir tür) koymuş (internet sitesi 30), gerçi hiç açıklamada bulunmamış. Fosil ve güncel örnekler artık daha benzer görünse bile, aynı türe ait olduklarına inanmak için a priori bir sebep yok. Aslında böyle bir neticeye varmak için ayrıntılı bir morfoloji kıyaslaması yapmak gerekir; HY ise böyle bir işe girişmiyor. Bu tutum, YA’da sık sık tekrarlanan temel bir sorundur. Fosil ile güncel örneklerin aynı tür olup olmadığına karar verirken HY’nin ölçütlerinin ne olduğu belli değil.

Bilimsel olmayan adlandırmaların yarattığı karmaşıklık

Şimdi sıra YA’nın omurgalılarla ilgili taksonomi gözlemlerine geldi. HY bu konuda da çam devirmeyi başarıyor. Örneğin, C1’in 150. sayfasında HY, “iğnebalığı” fosili gösteriyor (takım Syngnathiformes: Syngnathidae) ve bunun “günümüzde yaşayan iğnebalıklarıyla özdeş” olduğunu söylüyor. Ancak, güncel diye gösterdiği örnek, iğnebalığı değil zarganadır (Belone belone; takım Beloniformes) (Resim 22). Burada YA’nın başka bir temel sorununu görüyoruz: canlıların konuşma dilindeki isimlerini kullanıp, uluslararası camiada tanınmış ve bilimsel kurallara bağlanmış isimleri sürekli görmezden gelmek ya da bunları kullanacak yeterlilikte olmamak (Pikaia, Archaeopteryx, Wiwaxia vesaire gibi bayrak gemisi kimi fosiller hariç). Bu noktada zargananın halk arasındaki adı örnek teşkil ediyor, çünkü C1’de bu ad, 48-49. ve 364-365. sayfalarda gösterilmiş olan fosiller için kullanılmış, oysa C1-2’nin ve C1-4’ün 318-319. sayfalarında aynı adla ilave bir fosil var (buna ilaveten FM-SF0066 ve FM-SF1033 maddelerine bakınız). Fakat bu sayfalardaki ve FM maddelerindeki hem fosiller hem de güncel diye gösterilen örnekler “zargana” türü değildir (takım Beloniformes), turnabalığıgildir (takım Lepisosteiformes: Lepisosteidae). Gelgelelim, bu bile anlaşılır olmayabilir, çünkü “zargana” adı hem Lepisosteidae hem de Beloniformes türleri için kullanılır (bakınız Froese ve Pauly, 2011). Balık veri tabanında yapılacak kısa bir araştırma (Froese ve Pauly, 2011), zargana adının iki çok farklı takımı (Beloniformes ve Lepisosteiformes) ve üç aileyi (Lepisosteiformes, Hemiramphidae ve Belonidae) temsil eden en az beş tür için kullanıldığını gösterecektir. Zarganayı yorumlamak çok kafa karıştırıcı olabilir, çünkü üç aileye mensup en az 19 tür bu isimle adlandırılır, fakat tüm bu türler tek ve aynı takımı (Beloniformes) temsil eder (Froese ve Pauly, 2011).

Bilimsel olmayan adların yol açtığı kafa karışıklığına dair son örnek olarak, C-3’ün 190-191. sayfalarındaki “kumbalığını” ele alalım. Fosil hakkında pek bir şey söylemek mümkün değil ama güncel diye gösterilen örnek kumbalığı değil Synodus intermedius yani kertenkele balığıdır (internet sitesi 38)! Kertenkele balığı adı, üç aileye (Trichonotidae, Creediidae ve Synodontidae) ve iki takıma (Perciformes ve Aulopiformes) mensup en az beş balık türü için kullanılır, oysa kumbalığı adı dört aileye (Trichodontidae, Serranidae, Malacanthidae ve Gonorynchidae) ve iki takıma (Perciformes ve Gonorynchiformes) mensup en az yedi balık türü ve kum kertenkelesi Scincus scincus için kullanılır (örneğin Baumgartner ve arkadaşları, 2008).

HY sırf bilimsel olmayan genel isimler kullandığı için, yaptığı kimlik saptamaları ayrıntılı kıyaslamaya olanak tanımaz. Örneğin HY tekrar tekrar “ringa balığı” gösteriyor, fakat bu isim en az dört aileye (Clupeidae, Engraulidae, Arripidae, Pristigasteridae) mensup 25’ten fazla tür için kullanılır (Froese ve Pauly, 2001). O halde HY bu türlerden hangilerine atıfta bulunuyor? Fosilin ve güncel diye gösterilen türün özdeş olduklarına nasıl karar veriyor? Sırf bu meselenin bile YA’yı bütünüyle faydasız kıldığını vurgulamaya gerek yok.

Harun Yahya ve sunduğu memeli kafatasları

Geçen kısımda çoğunlukla salt taksonomi meseleleriyle uğraşmış olsak da, YA’daki memeli kafataslarına bakarak bu tartışmanın kapsamını genişletmek istiyoruz. Elbette burada da HY’nin taksonomi konusundaki kafa karışıklığını görüyoruz, örneğin C1-4’ün ve C1-13’ün 152-153. sayfalarındaki kafatası gibi; C1-4’te bu kafatası “Leopar” kafatası olarak sunulmuşken, aynı kafatası C1-13’te “Boz ayı” olarak belirtilmiştir (Resim 23). Açıktır ki, bu iki kimlik tespitinden biri yanlış olmak zorunda ve 31 numaralı internet sitesine baktığımız zaman, iki tanım da yanlış olsa şaşırmayız. Dahası, bu kafatası Çin’de keşfedilmiş olsa da, YA’da “ABD’de keşfedilmiş fosil örnekleri” arasında sayıldığını belirtelim (çünkü C1-2’de Wyoming’de bulunmuş sözde lama fosilinin yerini alıyor). Her halükârda, sık sık yaptığı gibi HY, hiçbir açıklamada bulunmaksızın fosille ilgili yorumunu değiştiriyor. Bunun aksine, C3’ün 92-93. sayfasındaki ve FM-SM1183’teki “Tibet kum tilkisi”ni HY’nin hatalı şekilde kimliklendirdiğine hiç şüphe yok, çünkü burada güncel diye gösterilen hayvanlar, Tibet kum tilkisi (Vulpes ferrilata) değil kesinlikle çöl tilkisidir (Vulpes zerda) (internet siteleri 36-37) (Resim 24).

YA’daki pek çok kafatası fosili ve bunun uzantısı olarak Harun Yahya’nın “Darwin’i yıkan kafatasları” kitabı (2008c) hakkındaki en kafa karıştırıcı şey, bu kafataslarının taksonomi yorumu değil, jeolojik yaşlarıdır. Önceki kısımda, YA’daki kimi deniztarağı ve tırtıl fosillerinin yaşından söz ederken bunu zaten belirtmiştik. Ancak, sunduğu pek çok memeli kafatası için HY’nin iddia etti jeolojik yaşlar öyle zıvanadan çıkmış halde ki bunların kafadan uydurulmuş olması gerekiyor. Bu arada, bizzat fosillerin de uydurma olması gayet muhtemel. Bu bağlamda, HY’nin sunduğu fosil kafataslarının fiziksel özelliklerine dair daha ayrıntılı bir tahlil için ve bazılarının düzmece olma ihtimaline dair 31 numaralı internet sitesine atıfta bulunuyoruz. Bunları HY’nin kendisinin imal ettiğini iddia ediyor değiliz, fakat düzmece fosillerin, özellikle de Çin’den gelen fosillerin (Dalton, 2000; Stone, 2010) ciddi sorun olduğuna işaret ediyoruz, ki HY’nin kullandığı kafatası fosillerinin çoğu da Çin’den geliyor. Özetlemek gerekirse kaplan, aslan, kurt, kutup ayısı, leopar ya da boz ayı gibi yukarda değindiğimiz memelilerin Çin’den gelen pek çok kafatası Kretas dönemine tarihlendirilmiştir, bu da o türlerin altmış milyon yılı aşkın süre önce dinozorlarla birlikte var olduğunu söylemekle bir! Tablo 1’de, bilinen fosil kayıtlarının kabaca izini sürdüğümüz abartılı örnekleri sıraladık. O türlerin hiçbirinin Pliosen’den daha eski olmadığını açıkça görüyoruz, yani beş milyon yıldan yaşlı değiller, ki bu bile o hayvanların çoğunun en eski fosillerinden çok daha yaşlı. Bu dizide HY’nin en inanılmaz kayıtları şunlar: 1) 86 milyon yıllık Tibet kum tilkisi kafatası, oysa bu tür için güvenilir fosil yoktur (Clark ve arkadaşları, 2008); 2) en az 120 milyon yıllık kurt kafatası, oysa bu türün bilinen fosil kayıtları Pleistosen’i geçmez (Mech, 1974); 3) 96 milyon yıllık panda kafatası, oysa bu türün fosili Pleistosen’in ötesine geçmez (Chorn ve Hoffmann, 1978; Jin ve arkadaşları, 2007); 4) kutup ayısı (74 milyon yıl) ve kar leoparı (67 milyon yıl) ikilisi, oysa ikisi de ancak geç Pleistosen döneminden itibaren biliniyor, yani kabaca 150.000 yıl öncesine uzanıyorlar (Hemmer, 1972; Ingolfsson ve Wiig, 2008). Eğer HY’nin kafatası fosilleri gerçekse ve doğru tarihlendirilmişse, Nature ve Science gibi dergiler bir altın madeninin üzerinde oturuyor demektir! Maalesef, 31 numaralı internet sitesinde belirtildiği gibi, HY’nin fosil kafatasları pek az güven veriyor, hatta hiç güven vermiyorlar. Her ne kadar en göze çarpan örnekleri seçmiş olsak da, HY’nin daha genç fosil kafatasları arasında da yaşları abartılmış olanların varlığı kuvvetle muhtemel. Örneğin, Harun Yahya’nın (2008c) 109. sayfasındaki “çita” kafatasının yaşı 7,3 milyon (Miosen) olarak tahmin edilmiş, fakat Krausman ve Morales’e (2005) göre en eski çita fosilleri üç ilâ üç buçuk milyon yılı aşamaz. Açıkçası, böylesi inanılmaz ve muhtemelen düzmece fosiller varken, diyeceklerimiz ancak bu kadar.

YARATILIŞ ATLASI’NIN EN ÖNEMLİ KISMI:

HARUN YAHYA’NIN SAHTE BULGULARI

Yukarıdaki kısımlarda betimlenmiş gafların bazıları gülünç olsa da, bize kalırsa eğer HY tarihte izini bırakacaksa, bunun sebebi, YA’da ürettiği sahte bulgular olacaktır. Aslında, YA Avrupa’da dağıtıldıktan kısa süre sonra, C1-2’nin ve C1-4’ün 240-241. sayfalarındaki “örümceğe”, bilinen herhangi bir türe uymuyor diye bilhassa dikkat çekilmişti. Özellikle, yaban arısına benzer iğneli karnıyla, boncuk benzeri kırmızı gözleriyle, kıskaçlı ağzıyla bu örümcek benzersizdi (Resim 25; internet sitesi 24). Çünkü aslında Graham Owen’ın yaratmış olduğu bütünüyle hayal ürünü bir hayvandır. Owen, gerçekçi dekoratif hayvan modelleri ve yapay balıklar (olta yemi) üretiminde uzmanlaşmış bir sanatçıdır. Aslında bu örümceği, o zamana kadar yaptığının aksine, var olan bir türü kopyalamak için değil, hayalî bir hayvan yaratmak için tasarlamıştı (Hardy-Greys reklamı için) (internet sitesi 24). Fakat HY bu modelden, şu iddiasını desteklemek için canlı bir örnek niyetine faydalanmıştır: “Günümüzün örümcekleri, milyonlarca yıl önce yaşamış örümceklerin tüm özelliklerini barındırıyor”!

Her halükârda, HY’nin kehribar içindeki örümcek fosili öyle bulanık ki, altı ilâ sekiz bacağı olan neredeyse her canlıyla bağdaşabilir (Resim 25). Graham Owen’ın hayal ürünü örümceğinin ağız kıskaçları arasında tatarcık şekilli bir model tuttuğunu belirtmek ilginç olabilir (Resim 24). Bununla birlikte, bu tatarcık modelinden, canlı bir sivrisinek türünü göstermek için de faydalanılmıştır (“Khmer Çevrimiçi Sözlüğü”nde ve “Edinburgh Napier Haberleri”nde tatarcıklarla ilgili haberlerde; bakınız internet sitesi 25). Bu yüzden, canlı hayvanları resimlerle açıklamak içi Graham Owen’ın model hayvanlarını kullanmak başkalarının da aklını çelmiştir!

Örümcek modelinin yanı sıra HY, Graham Owen koleksiyonundan iki model daha kullanmıştır; C1-2’nin ve C1-4’ün 244. sayfasındaki şayak sineği ve C1’in 282. sayfasındaki mayıs sineği (Resim 26-27; internet sitesi 24). İki örnekte de model üzerindeki olta çengeli YA’da açıkça görünüyor. Yine de HY şayak sineği için şunu yazıyor: “Resimdekiler, kehribar içindeki şayak sineği ile mantar tatarcığı. Canlılar, yapılarında en ufak değişiklik olmaksızın milyonlarca yıl hayatta kalmıştır. Bu böceklerin hiç değişmemiş olduğu gerçeği, asla evrimleşmediklerinin göstergesidir.”

Keza HY, mayıs sineği için de şunu söylüyor: “Mayıs sineğinin bilinen 2500’ü aşkın türü var. Yetişkinlik ömürleri çok kısa olan bu böcekler, yapılarını milyonlarca yıl boyunca değiştirmeden sürdürmüştür. Kehribar içinde gösterilen mayıs sineği 25 milyon yaşındadır. 25 milyon yıl boyunca aynı kalmış türler bize, evrimleşmediklerini ama yaratıldıklarını gösteriyor.”

Eğer kişi, bir taraftan karnında bariz olta çengeli sarkan balık yemini gösterip bir taraftan bu iddiaları ileri sürüyorsa, o zaman insan, acaba HY’nin, bazı yapıların değişmiş olduğunu kabul etmesi için daha ne olması gerektiğini merak ediyor. Öte yandan, bu şayak sineği ve mayıs sineği olta yemlerinin aslında evrimin neticesi olmadığını, kasten yaratıldıklarını kabul etmeliyiz… gerçi bunları yaratan tanrı değildir.

Graham Owen’ın telif haklarıyla ilgili şikâyetinden ve YA’daki olta yemi kullanımının internette açığa çıkarılmasından sonra, hem örümcek hem de şayak sineği olta yemleri yerine canlı türlerin fotoğrafları konulmuştur (internet sitesi 26-27). Ancak, C1-13’te mayıs sineği olta yeminin değiştirilmediğini ve hâlâ durduğunu gördüğümüzde şaşırdık (gerçi C1-2’de gösterilen fotoğrafın ayna görüntüsü). Bu ısrarın nedeni bizim malumumuz değil, gerçi HY, Dawkins’e verdiği yanıtta bunun nedenini bir parça aydınlatıyor (internet sitesi 28-29). 2008’de HY şunu yazmıştır (internet sitesi 28; bizim vurgumuz kalın harflerle): “Yaratılış Atlasında resmedilmiş olan böcek modeli, bugün hâlâ yaşayan bir organizmanın modelidir ve bunun milyonlarca yıl geçmişe uzanan fosilleri bulunmuştur. Model olup olmaması hiç fark etmez. Önemli olan, bu böceğin geçmişte milyonlarca yıl yaşamış olması ve günümüzde tamamen aynı biçimde yaşamını sürdürüyor olmasıdır.” Az ileride şu sonuca varıyor: “Dawkins, toplam 2300 sayfayı aşan üç cildiyle ve evrimi kesinlikle çürüten yüzlerce canlı fosili gösteren sayfalarıyla Yaratılış Atlasından nihayet bir model hayvan resmi tespit edebilmiş ve bunu bir hata olarak resmetmeye uğraşıyor. Evrimciler, kitapta tek hata olmaması gerçeğini sindiremiyor; kitap, milyonlarca yıl önce yaşamış organizmaların günümüzde de yaşadığını kanıtlıyor. Dawkins’in kısır çabaları, Yaratılış Atlasının ne kadar doğru ve etkin olduğunu açıkça gözler önüne seriyor. Bu durum, evrimin tam çöküşe ilerleyişinde Yaratılış Atlasının tesirli olduğunu da göstermekte.”

2009 tarihli yanıtında HY (internet sitesi 29), şunu ileri sürerek bu konunun kapsamını daha da genişletiyor: “Plastik model, söz konusu canlı organizmanın fotoğrafıyla özdeş olduğu için, elbette dilediğimi kullanabilirim.” Dawkins’in kendisi ve olta yemlerine (ve YA’nın başka kısımlarına) dair eleştirisi hakkında ise şunu diyor (vurguladığımız yerler kalın harflerle): “Şu an kitabın dördüncü ve beşinci baskılarını hazırlama aşamasındayım ve örneğin, plastik kurbağa modellerinden faydalandım. Farklı ve hoş görünüyorlar, ayrıca bir parça mizah barındırıyorlar. Malum kişinin bu yemi yutmasına müsaade ettim. Tek eleştirdiği konu bu. Olta kancasını kasten koydum. Açıkça görünen bir olta kancası vardı. Kancanın üzerine sinek yerleştirdim, o adam da oltaya gelmiş oldu. Şimdi her yerde bunun hakkında konuşuyor, insanlara kanca üzerindeki sineği gösteriyor.”

Dolayısıyla, eğer HY inanmamız gerekiyorsa, YA’da olta yemlerini, Richard Dawkins’i “yakalamak” amacıyla kasten kullanılmış (gerçi bunun anlamı ne olabilir, o da belli değil)! HY’nin, Dawkins sadece olta yemlerini eleştiriyor yanıtı daha da inanılmaz, çünkü aslında Dawkins, HY’yi deniz zambakları, yılanbalıkları ve denizyıldızları hakkındaki hatalı iddialarına işaret ederek eleştirilerine başlıyor ve olta yemlerine ancak komik bir anekdot olarak değiniyor. Fakat daha önce belirttiğimiz gibi, HY hatalarını kabul etmek istemiyor, kaldı ki yaklaşımının ve yorumlarının temelden hatalı olduğunu kabullensin. Nihayetinde, “kitapta tek hata yok”muş (internet sitesi 28)! Kibarca söylemek gerekirse, umuyoruz ki makalemiz en azından bu sözün tamamen doğru olmadığını göstermektedir.

Her halükârda, HY’yi doğru anladığımızı varsayarsak, olta yemlerini, kendini açıkça anlatmak üzere didaktik bir model olarak kullanmış. Eğer öyleyse, Ernst Haeckel’in embriyo resimleri sahte diyerek neden git gide ortalığı daha fazla bulandırdığını merak ediyoruz, zira HY’nin bu konuya ayırdığı sayfa sayısı YA’nın her cildiyle birlikte artmakta (bakınız C1-13 s. 843-844; C2-5 s. 722-724; C3 s. 503-507; ayrıca bakınız Harun Yahya, 2003). Bu konuya daha fazla dalmadan, Haeckel’in çalışmalarıyla ilgili son incelemelerin, Haeckel’i kasıtlı sahtecilikle suçlayacak ciddi bir sebebin olmadığını gösterdiğini vurgulayalım; bazı noktalarda hata yapmış olsa bile (bunları kabul edip düzeltmiştir), embriyo çizimlerindeki bu sözde tahrif, bahsettiği konuyu, uzman olmayan geniş okuyucu kitlesine açıkça anlatma amaçlı didaktik ve kullanışlı sadeleştirmelerden (“şemalaştırma”) ibarettir (Bender 1998; Hopwood, 2006; Richards, 2008, 2009).

Son olarak, HY, eğer plastik model canlı organizmanın fotoğrafıyla özdeşse, meramını anlatmak amacıyla istediği her şeyi kullanabileceğini söylediği için, YA’nın gelecekteki ciltlerine katkımız olsun isteriz: Kentucky’deki Drake Oluşumundan gelen Ordovician döneminden kalma Loxoplocus fosiline dayanarak “Karından bacaklı”nın “canlı, özdeş muadili” olarak Belçika deniz meyvesi çikolatasını gösterebilir (Resim 28; internet sitesi 33). HY’nin, evrimi yadsımak için yapay “bulgu” kullanımına dair savunmasının tabiatını bu ironinin yeterince göstermiş olduğunu umuyoruz.

SONSÖZ

HY’nin, evrimin olmadığına yönelik temel savı, mevcut türlerin jeolojik çağlar boyunca değişim geçirmeden kaldığını söylüyor (yani ilahî yaratılıştan bu yana). Bu yüzden HY’nin görüşünün temel taşı, fosilin ve mevcut türlerin özdeş olmasına dayanıyor. Bunu kanıtlamak, mantıklı bir taksonomi temeli gerektirir. Bununla birlikte, YA’daki tüm hataları belirtmeye kalkışmamış olsak bile, bu makale, söz konusu bakış açısıyla YA’nın olası her şekilde çuvalladığını açıkça gösteriyor. İşin doğrusu, YA’nın taksonomi tabanı bütünüyle hatalıdır, çünkü HY temel isimlendirmenin, taksonomi tanımlamalarının, sınıflandırmanın ve veri tahlilinin bilimsel kurallarına uymayı göz ardı ediyor. Fosillere ve mevcut taksonlara, genelde göz kararıyla ve dış özelliklere göre kıyaslanıp karar veriliyor. Farklı taksonlar, belirsiz ve yetersiz tanımlanmış genel isimler altında birlikte kümeleniyor. Mesela, salyangozlar salyangozdur, örümcekler örümcektir, ringa balıkları ringa balığıdır. Bu yaklaşım şubelerden, sınıflara ailelere, sözde türlere kadar çeşitli taksonomi düzeylerinde uygulanmış, tüm bunların hiç şaşmadan aynı kalmış olduğu ileri sürülmüştür, her ne kadar fosiller ve güncel muadilleri ilk bakışta muazzam farklılıklar sergilese de! Doğrusu, eğer HY brakyopod fosili ile yumuşakça arasında, yılanbalığı ile denizyılanı arasında, hatta olta yemi ile mayıs sineği fosili arasında hiç fark olmadığını iddia edebiliyorsa, insan ile şempanze arasında fark olduğunu neye dayanarak savunuyor merak ediyoruz? Üstelik daha önce genel hatlarıyla işaret ettiğimiz gibi, HY, farklılıkları nasıl tespit ediyor, yani iki türün ya da örneğin farklı mı özdeş mi olduğuna karar verirken hangi ölçütleri kullanıyor? Öyle olsalar bile, sırf iki organizma dış görünüşleri bakımından benziyor diye evrimi reddedip yaratılışı kabul etmenin mantıkî temeli nedir? HY, Resim 29’da gösterdiğimiz tespih kırkayağı (Arthropoda, Diplopoda: Glomeris türü) ile tespih böceği (Arthropoda, Crustacea: Armadillidium türü) arasındaki benzerliği nasıl yorumlardı acaba? Elbette bilmiyoruz, fakat YA’da HY’nin böylesi temel sorunları tartışmak bir yana bunlardan söz etmediğini bile söylemeye gerek yok.

HY’nin yaklaşımı açıkça baraminolojinin, yani tanrının yarattığı türleri sınırlardan kurtarma çabasının (Wood, 2002; Prothero, 2009) kapsamına giriyor; elbette bu türler (baramin) içindeki çeşitliliği ve farkları, örtük evrim çağrışımları olmaksızın açıklamaya çalışır (Prothero, 2009). Ancak, baraminologlar bile “nesnel” yöntemler kullanmaya ve isimlendirme kurallarını uygulamaya çabalar (Wood, 2002). Bunun aksine HY, bilimsel terminoloji kullanmayı özellikle istemiyor (gerçi işine geldiği zaman kullanmaktan da kaçınmıyor), çünkü bunu, Darvincilerin bir aldatma tekniği olarak görüyor (Harun Yahya, 2011b):

“…Darvincilerin başlıca aldatma vasıtası bilimdir. Bu beyin yıkama tekniğini elden bırakmak istemiyorlar. Darvinci bilim dergilerinde yayımladıkları aldatıcı makalelerinde bol bol bilimsel terim ve formül kullanmalarının sebebi, okuyuculara epey önemli, anlaşılır, girift bilgi sundukları izlenimini uyandırmak.

“Latince sözcükler, Darvincilerin aldatma teknikleri repertuarının yıldız icracılarıdır. Darvinciler, sahte fosillere ya da yeni uydurdukları yanlış kuramlara Latince isim vermenin, güvenirliklerini bir şekilde artıracağı düşünü kurarlar. Ancak, söylediklerinin ardında hiç bilimsel bulgu yoktur.”

HY’nin katı taksonomi yöntemlerini ve isimlendirme kurallarını uygulamayı reddedişi, bütün çabasını saçma sapan kılıyor.

Belki de HY’nin Darvinciliğe açtığı savaşın en inanılmaz kısmı şu iki iddiasıdır: 1) Darvinciler “ayrıntılara” gereğinden fazla odaklandığı için insanları gerçeklikten uzaklaştırıyorlarmış (tahminimizce bu makalede değindiğimiz konular bu kapsama giriyor) ve 2) “Benzerliklerden kanıt olarak faydalanmaya çalışıyorlar”mış (Harun Yahya, 2011b). Özellikle ikinci madde kafa karıştırıcı, çünkü evrime karşı HY’nin kendi savlarını da tamamen baltalıyor, zira YA bütünüyle, fosillerin ve mevcut türlerin benzer (özdeş) olduğunu, dolayısıyla yaratılıştan bu yana hiç değişmediklerini göstermeye dayanıyor. O halde HY bu savlarında, benzerlikleri kanıt olarak kullanmıyor mu? Yeri gelmişken, evrim kuramı “benzerliklerden” faydalanmaz, fakat ortak atayı çıkarsamak için başka şeylerin yanı sıra ortak biçimlere (apomorphy, synapomorphy) bel bağlar. Fakat elbette HY’ye göre bu, aldatıcı bir bilimsel terimdir. Dolayısıyla, bir kez daha sözümüzü bitirdiğimiz yere geldik, gerçi makalemizin, HY’ninkiler gibi yaratılışçı kuramların ipliğini pazara çıkarmakta taksonominin ne kadar yararlı olabileceğini en azından göstermiş olduğunu umuyoruz.

Teşekkür

Bu çalışmada Thierry Backeljau’yu BELSPO projesi MO/36/027 desteklemiştir. Deniz lalesi fotoğraflarını (Resim 3) kullanmamıza izin verdiği için Dave Harasti’ye (internet sitesi 1), HY’nin deniz yılanı plaketini (Resim 5) kullanmamıza izin verdiği için Carl Roessler’e (internet sitesi 3), YA’da gösterilmiş olan gerçekçi olta yemlerini (Resimler 25-27) burada da basmamıza izin verdiği için Graham Owen’a (internet sitesi 24) ve Resim 28’de fotoğraflarını kullanmamıza izin verdiği için Michael Popp’a çok teşekkür ediyoruz. Tavsiyeleri için Claude Massin’e (RBINS, Brüksel, Belçika), Yves Samyn’e (RBINS, Brüksel, Belçika), Jos Snoeks’a (RMCA, Tervuren, Belçika) ve Karel Wouters’e (RBINS, Brüksel, Belçika) minnettarız.

Kaynakça

– AGNARSSON, I., & M. KUNTNER, 2007. Taxonomy in a changing world: seeking solutions for a science in crisis. Systematic Biology, 56:531-539.

– ANTHIS, N., 2007a. A book, stunning in both its beauty and its ignorance. The Scientific Activist blog, 18 Temmuz. http://scienceblogs.com/scientificactivist/2007/07/a_book_stunning_in_both_its_be.php

– ANTHIS, N., 2007b. More impressions of the Atlas of Creation. The Scientific Activist blog, 19 Temmuz. http://scienceblogs.com/scientificactivist/2007/07/more_impressions_of_the_atlas.php

– ARDA, H., 2009. Sex, flies and videotapes: the secret live of Harun Yahya. New Humanist, 124(5): unpaged. http://newhumanist.org.uk/2131/sex-flies-and-videotape-the-secretlives-of-harun-yahya

– BARTHOLOMEW, R., 2009. Who wrote The Holocaust Deception? Bartholomew’s Notes on Religion, 17 July. http://barthsnotes.com/2009/07/17/who-wrote-the-holocaust-deception/

– BAUM, D.A., 2009. Species as ranked taxa. Systematic Biology, 58: 74-86.

– BAUMGARTNER, W., F. FIDLER, A. WETH, M. HABBECKE, P. JAKOB, C. BUTENWEG & W. BÖHME, 2008. Investigating the locomotion of the sandfish in desert sand using NMR-imaging. PloS One, 3(10): e3309. http://www.plosone.org/article/info:doi/10.1371/journal.pone.0003309

– BEKOFF, M., 1977. Canis latrans. Mammalian Species, 79: 1-9.

– BENDER, R., 1998. Der Streit um Ernst Haeckels Embryonenbilder. Biologie in unserer Zeit, 28: 157-165.

– BININDA-EMONDS, O.R.P., 2011. Supporting species in ODE: explaining and citing. Organisms, Diversity & Evolution, 11: 1-2.

– BOGAERTS, A., 2005. Een sluier voor het gezicht. Knack, 31 August 2005: 35-40.

– BROMHAM, L., 2008. Reading the story in DNA – a beginner’s guide to molecular evolution, 368 pp. Oxford University Press, Oxford.

– BROOKS, T.M., & K.M. HELGEN, 2010. A standard for species. Nature, 467: 540-541.

– BUTT, R., 2008. Muslim creationist Adnan Oktar challenges scientists to prove evolution. The Guardian, 22 Aralık. http://www.guardian.co.uk/science/blog/2008/dec/22/atlas-creationism-adnan-oktar-harunyahya

– BUTT, R., 2009. Evolution’s classroom crisis – Surveys show that, around the world, teachers and students are rejecting evolution. The results are likely to be dire. The Guardian, 15 Kasım. http://www.guardian.co.uk/commentisfree/belief/2009/nov/15/evolution-islam-religion-creationism

– CARTER, J.G. & 50 co-authors, 2011. A synoptical classification of the Bivalvia (Mollusca). Paleontological Contributions, 4: 1-47. http://kuscholarworks.ku.edu/dspace/bitstream/1808/8287/3/Carter%20ms.pdf

– CASTILLA, J.C., 2009. Darwin taxonomist: barnacles and shell burrowing barnacles. Revista Chilena de Historia Natural, 82: 477-483.

– CHORN, J., & R.S. HOFFMANN, 1978. Ailuropoda melanoleuca. Mammalian Species, 110: 1-6.

– CLARK, H.O., D.P. NEWMAN, J.D. MURDOCH, J. TSENG, Z.H. WANG & R.B. HARRIS, 2008. Vulpes ferrilata (Carnivora: Canidae). Mammalian Species, 821: 1-6.

– COLSON, C., 2011. Chuck Colson’s ten questions about origins. http://www.breakpoint.org/features-columns/articles/entry/12/9590

– COUNCIL OF EUROPE, 2007. Resolution 1580. The dangers of creationism in education (accepted on 4 Ekim). http://assembly.coe.int/main.asp?link=/documents/adoptedtext/ta07/eres1580.htm

– COYNE, J.A., 2009. Why evolution is true, XX + 309 s. Oxford University Press, Oxford.

– DAG, A.I., 1971. Giraffa camelopardalis. Mammalian Species, 5: 1-8.

– DALTON, R., 2000. Fake bird fossil highlights the problem of illegal trading. Nature, 404: 696.

– DAWKINS, R., 2008. [Updated] Venomous snakes, slippery eels, and Harun Yahya. The Richard Dawkins Foundation for Reason and science –News, 7 Temmuz. http://richarddawkins.net/articles/2833; Ayrıca bakınız: Richard Dawkins’in Council of Ex-Muslims of Britain’de (CEMB) sunduğu video, “International Conference on Political Islam, Sharia Law and Civil Society”, Ekim 10, 2008, Conway Hall, London: http://www.youtube.com/watch?v=Z167dmPT_zw

– DEAN, C., 2007. Islamic Creationist and a Book Sent Round the World. The New York Times, 27 Temmuz. http://www.nytimes.com/2007/07/17/science/17book.html?pagewanted=all

– DECLEIR, W., 2008. Une analyse de la brique créationniste d’Harun Yahya – Atlas of creationism. Eos, Mart 2008: 66-69.

– DEMBSKI, W.A., 2004-2011. Five questions evolutionists would rather dodge. http://www.designinference.com/documents/2004.04. Five_Questions_Ev.pdf; http://www.facebook.com/note.php?note_id=117439201661751

– DEMBSKI, W.A., 2006. The Vise Strategy (Squeezing the truth out of Darwinists). Professorenforum-Journal, 7: 21-29. http://www.professorenforum.de/professorenforum/content/artikeldatenbank/Artikel/2006/vn7n02a3.pdf

– EDIS, T., 2007. An illusion of harmony –Science and religion in Islam, 265 s. Prometheus Books, Amherst.

– EMERICK, Y., 2002. The complete idiot’s guide to understanding Islam, XXIII +383 s.. Alpha Books – A Pearson Education Company, Indianapolis.

– ENSERINK, M., 2007. In Europe’s mailbag: A glossy attack on evolution. Science, 315: 925.

– ESPOSITO, J., & I. KALIN, 2009. The 500 most influential Muslims in the world 2009, 198 s. The Royal Islamic Strategic Studies Centre, Amman. http://www.rissc.jo/

– FOOTTIT, R.G., & P.H. ADLER, 2009. Insect biodiversity – Science and Society, XXI + 632 s. Wiley-Blackwell, Oxford.

– FROESE, R., & D. PAULY, 2011. Fishbase. World Wide Web Publication, version 12/2011. http://www.fishbase.org/search.php

– GHALY, M., 2010. Islam and Darwin: The reception of the evolution theory in the Islamic tradition. Şu kitapta: DRIESSEN, A., & G. NIENHUIS (hazırlayanlar), Evolution: Scientifi c model or secular belief, s. 126-144. Kok-Kampen, Utrecht.

– GLAUBRECHT, M., 2007. Die bildgewaltigen Irrtümer der Kreationisten. Welt Online, 7 Aralık. http://www.welt.de/wissenschaft/article1438221/Die_bildgewaltigen_Irrtuemer_der_Kreationisten.html

– GRIMALDI, D., & M.S. ENGEL, 2005. Evolution of the insects, XV + 755 s. Cambridge University Press, Cambridge.

– HAAS, S.K., V. HAYSSEN & P.R. KRAUSMAN, 2005. Panthera leo. Mammalian Species, 762: 1-11.

– HAMEED, S., 2007. Bracing for Islamic creationism. Science, 322: 1637-1638.

– HAMEED, S., 2008. Equating evolution with atheism will turn Muslims against science. The Guardian, 12 Aralık. http://www.guardian.co.uk/science/blog/2008/dec/12/islamic-creationism-evolution-muslim

– HAMEED, S., 2009. The evolution of Harun Yahya’s “Atlas of Creation”. Irtiqa – A science & religion blog, 26 Şubat. http://sciencereligionnews.blogspot.com/2009/02/evolution-of-harun-yahyas-atlas-of.html

– HAMEED, S., 2010. Evolution and creationism in the Islamic world. Şu kitapta: DIXON, T., G. CANTOR & S. PUMFREY (hazırlayanlar), Science and religion – New historical perspectives, s. 133-152. Cambridge University Press, Cambridge.

– HARUN YAHYA, 2003. The collapse of the theory of evolution in 20 questions, 152 s. Idara Ishaat-e-Diniyat (P) Ltd, New Delhi.

– HARUN YAHYA, 2007a. Atlas of creation – Volume 1 (2nd English edition), 768 s. Global Publishing, Istanbul.

– HARUN YAHYA, 2007b. Atlas of creation – Volume 1 (4th English edition), 800 s. Global Publishing, Istanbul.

– HARUN YAHYA, 2007c. Atlas of creation – Volume 2 (1st English edition), 759 s. Global Publishing, Istanbul.

– HARUN YAHYA, 2007d. Atlas of creation – Volume 3 (1st English edition), 831 s. Global Publishing, Istanbul. http://us1.harunyahya.com/Detail/T/EDCRFV/productId/4632/ATLAS_OF_CREATION_-_VOLUME_3

– HARUN YAHYA, 2008a. Atlas of creation – Volume 1 (13th English edition), 904 s. Global Publishing, Istanbul. http://us1.harunyahya.com/Detail/T/EDCRFV/productId/4066/ATLAS_OF_CREATION_-_VOLUME_1-

– HARUN YAHYA, 2008b. Atlas of creation – Volume 2 (5th English edition), 775 s. Global Publishing, Istanbul. http://us1.harunyahya.com/Detail/T/EDCRFV/productId/4146/ATLAS_OF_CREATION_-_VOLUME_2-

– HARUN YAHYA, 2008c. The skulls that demolish Darwin, 224 s. Global Publishing, Istanbul. http://us1.harunyahya.com/Detail/T/EDCRFV/productId/8126/THE_SKULLS_THAT_DEMOLISH_DARWIN

– HARUN YAHYA, 2010. Harun Yahya – An invitation to the truth – Books. http://www.harunyahya.com/en.m_book_index.php

– HARUN YAHYA, 2011a (accessed). Call to European Youth. http://www.askdarwinists.com/

– HARUN YAHYA, 2011b. Darwinist propaganda techniques, 144 pp. Global Publishing, Istanbul.

– HASZPRUNAR, G., 2011. Species delimitations – not ‘only descriptive’. Organisms, Diversity & Evolution, 11: 249-252.

– HAWSKWORTH, D.L., 2010. Terms used in bionomenclature – The naming of organisms (and plant communities, 215 s. Global Biodiversity Information Facility (GBIF), Copenhagen. http://www.gbif.org/communications/resources/print-and-online-resources/bionomenclature/

– HEMMER, H., 1972. Uncia uncia. Mammalian Species, 20: 1-5.

– HERTLEIN, L.G., 1969. Familiy Pectinidae. Şu kitapta: MOORE, R.C. (hazırlayan), Treatise on invertebrate paleontology. Part N. Mollusca 6. Volume 1. Bivalvia, s. N348-N373. Geological Society of America & University of Kansas Press, Boulder, Colorado and Lawrence, Kansas.

– HOPKINS, M., 2003. Harun Yahya and Holocaust revisionism. The TalkOrigins Archive – Exploring the Creation/Evolution Controversy, 7 Aralık. http://www.talkorigins.org/faqs/organizations/harunyahya.html

– HOPWOOD, N., 2006. Pictures of evolution and charges of fraud – Ernst Haeckel’s embryological illustrations. Isis, 97: 260-301.

– INGOLFSSON, O., & O. WIIG, 2008. Late Pleistocene fossil find in Svalbard: the oldest remains of a polar bear (Ursus maritimus Phipps, 1744) ever discovered. Polar Research, 28: 455-462.

– ISAAK, M., 2007. The counter-creationism handbook, VII + 330 pp. University of California Press, Berkeley/Los Angeles/London.

– ISLAMIC EDUCATION TRUST, 2009. Islamic perspectives and other extra mural courses for Muslim schools, 34 s. Islamic Education Trust, Minna, Nijerya. http://www.ietonline.org/Documents/PDF/Islamic%20Perspectives%20and%20Other%20Extra%20Mural%20Courses%20for%20Muslim%20Schools%202009.pdf

– JACOBSEN, C.M., 2011. Islamic traditions and Muslim youth in Norway, XII + 419 s. Brill, Leiden/Boston.

– JIN, C., R.L. CIOCHON, W. DONG, R.M. HUNT, J. LIU, M. JAEGER & Q. ZHU, 2007. The first skull of the earliest giant panda. Proceedings of the National Academy of Sciences of the USA, 104: 10932-10937.

– KONING, D., 2006. Anti-evolutionism among Muslim students. ISIM Review, 18: 48-49.

– KRAUSMAN, P.R., & S.M. MORALES, 2005. Acinonyx jubatus. Mammalian Species, 771: 1-6.

– LEMU, A.B., 2009. Independent Muslim schools and the curriculum. Lecture presented at the 1st Aisha Bulo Memorial, Kaduna, Nijerya, 25 Ocak. http://www.tabyin.org/Documents/GiftsJourney/Independent%20Muslim%20Schools%20and%20the%20Curriculum.pdf

– LINDBERG, D.R., W.F. PONDER & G. HASZPRUNAR, 2004. The Mollusca: relationships and patterns from their first half-billion years. Şu kitapta: CRACRAFT, J., & M.J. DONOGHUE (hazırlayanlar), Assembling the tree of life, s. 252-278. Oxford University Press, Oxford/New York.

– LOVE, A.C., 2002. Darwin and Cirripedia prior to 1846: exploring the origins of the barnacle research. Journal of Historical Biology, 35: 251-289.

– LUMBARD, J., & A.A. NAYED, 2010. The 500 most influential Muslisms – 2010, 219 s. The Royal Islamic Strategic Studies Centre, Amman. http://www.rissc.jo/

– MAJID, A., 2002. The Muslim responses to evolution. Science-Religion Dialogue, 2002 Yazı, sayfa numarası yok. http://www.hssrd.org/journal/summer2002/muslim-response.htm

– MAYDEN, R.L., 1997. A hierarchy of species concepts: the denouement in the saga of the species problem. Şu kitapta: CLARIDGE, M.F., H.A. DAWA & M.R. WILSON (hazırlayanlar), Species – The units of biodiversity, s. 381-422. Chapman & Hall, Londra.

– MAZAK, J.H., P. CHRISTIANSEN & A.C. KITCHENER, 2011. Oldest known pantherine skull and evolution of the tiger. PloS One, 6(10):e25483. http://www.plosone.org/article/ nfo%3Adoi%2F10.1371%2Fjournal.pone.0025483;jsessionid=80B7FD1770305AEF42EE9BD1349C70BF

– MECH, L.D., 1974. Canis lupus. Mammalian Species, 37: 1-6.

– MUSAJI, S., 2009. Book review: Atlas of Creation (Harun Yahya). The American Muslim, 19 Ekim. http://www.theamericanmuslim.org/tam.php/features/articles/book_review_atlas_of_creation_harun_yahya

– MUSLIM COUNCIL OF BRITAIN, 2007. Towards greater understanding – Meeting the needs of Muslim pupils in state schools. Information & Guidance for Schools, 69 s. The Muslim Council of Britain, Londra. http://www.mcb.org.uk/downloads/Schoolinfoguidancev2.pdf

– MYERS, P.Z., 2008. Well, fly fishing is a science. Pharyngula science blog, 9 Ocak. http://scienceblogs.com/pharyngula/2008/01/well_fly_fishing_is_a_science.php

– NASR, S.H., 2006. Islamic philosophy from its origin to the present – Philosophy in the land of prophecy, X + 380 s. State of New York University Press, Albany.

– NCSE, 2008. National Center for Science Education – 10 Answers to Jonathan Wells’s “10 questions”. http://ncse.com/creationism/analysis/10-answers-to-jonathan-wellss-10-questions; PDF için: http://www.indiana.edu/~ensiweb/icon.ans.pdf

– NUMBERS, R.L., 2006. The creationists – From scientif c creationism to intelligent design (Expanded edition), 606 s. Harvard University Press, Cambridge/Londra.

– OFFICIAL HARUN YAHYA STORE, 2011. Atlas of creation – Volume 1. http://www.bookglobal.net/index.php/atlas-of-creation-volume-1.html

– PASITSCHNIAK-ARTS, M., 1993. Ursus arctos. Mammalian Species, 439: 1-10.

– PIGLIUCCI, M., 2002. Denying evolution – Creationism, scientism, and the nature of science, IX-X + 338 s. Sinauer Associates Inc., Sunderland, Massachusetts.

– POWELL, R.A., 1981. Martes pennanti. Mammalian Species, 156: 1-6.

– PROTHERO, D.R., 2009. Missing links found – Transitional forms in the fossil mammal record. Şu kitapta: SCHNEIDERMAN, J.S., & W.D. ALLMON (hazırlayanlar), For the rock record – Geologists on intelligent design, s. 39-58. University of California Press, Berkeley/Los Angeles/Londra.

– RICHARDS, R.A., 2010. The species problem: a philosophical analysis, X + 236 s. Cambridge University Press, Cambridge.

– RICHARDS, R.J., 2008. The tragic sense of life – Ernst Haeckel and the struggle over evolutionary thought, XX + 551 s. The University of Chicago Press, Chicago/Londra.

– RICHARDS, R.J., 2009. Haeckel’s embryos: fraud not proven. Biology and Philosophy, 24: 147-154.

– RIEGER, I., 1981. Hyaena hyaena. Mammalian Species, 150: 1-5.

– RIEXINGER, M., 2002. The Islamic creationism of Harun Yahya. ISIM Newsletter, 11: 5.

– RIEXINGER, M., 2008. Propagating Islamic creationism on the internet. Masaryk University Journal of Law and Technology, 2: 99-112.

– SARKAR, S., 2007. Doubting Darwin? Creationists designs on evolution, XVII + 214 s. Blackwell Publishing, Malden/Oxford/Carlton.

– SCHLEIFER, A., 2011. The Muslim 500: The 500 most infl uential Muslims 2011, 175 s. The Royal Islamic Strategic Studies Centre, Amman. htp://www.rissc.jo/

– SCHNEIDER, N., 2011. Harun Yahya’s dark arts – One-on-one with the Turkish creationist who uses bad science and bizarre art to spread his vision of a troubled world. Seedmagazine.com, 4 Aralık. http://seedmagazine.com/content/article/harun_yahyas_dark_arts/

– SCHNEIDERMAN, J.S., & W.D. ALLMON, 2009. For the rock record – Geologists on intelligent design, 261 s. University of California Press, Berkeley/Los Angeles/Londra.

– SCHUH, R.T., & A.V.Z. BROWER, 2009. Biological systematics – Principles and applications (2nd edition), XIII + 311 s. Cornell University Press, Ithaca/Londra.

– SCOTT, E.C., 2009. Evolution vs. Creationism – An introduction (2nd edition), XXIII + 351 s. Greenwood Press, Westport, Connecticut.

– SHANKS, N., 2004. God, the Devil, and Darwin, XIII + 273 s. Oxford University Press, Oxford/New York.

– STEINHEIMER, F.D., 2004. Charles Darwin’s bird collection and ornithological knowledge during the voyage of H.M.S. “Beagle”, 1831-1836. Journal of Ornithologie, 145: 300-320.

– STEINVORTH, D., 2008. Interview with Harun Yahya ‘All terrorists are Darwinists’. Spiegel Online International, 23 Eylül. http://www.spiegel.de/international/world/0,1518,580031,00.html

– STONE, R., 2010. Altering the past: China’s faked fossils problem. Science, 330: 1740-1741.

– SULLOWAY, F.J., 1982a. Darwin and his finches: the evolution of a legend. Journal of Historical Biology, 15: 1-53.

– SULLOWAY, F.J., 1982b. Darwin’s conversion: the Beagle voyage and its aftermath. Journal of Historical Biology, 15: 325-396.

– SULLOWAY, F.J., 1983. The legend of Darwin’s fi nches. Nature, 303: 372.

– SULLOWAY, F.J., 1984. Darwin and the Galapagos. Biological Journal of the Linnean Society, 21: 29-59.

– SULLOWAY, F.J., 2009. Tantalizing tortoises and the Darwin-Galapagos legend. Journal of Historical Biology, 42: 3-31.

– VAN WYHE, J., 2007. Mind the gap: did Darwin avoid publishing his theory for many years? Notes & Records of the Royal Society, 61: 177-205.

– VERNON, K., 1993. Desperately seeking status: evolutionary systematics and the taxonomists’ search for respectability 1940-60. The British Journal for the History of Science, 26: 207-227.

– WELLS, J., 2001. Ten questions to ask your biology teacher about evolution. http://www.arn.org/docs/wells/jw_10questions.htm)

– WHEELER, Q.D., & A.G. VALDECASAS, 2007. Taxonomy: myths and misconceptions. Anales del Jardin Botanico de Madrid, 64: 237-241.

– WILES, J.R., 2011. Challenges to teaching evolution: What’s a head? Futures, 43: 787-796.

– WOOD, T.C., 2002. A baraminology tutorial with examples from the grasses (Poaceae). TJ – Journal of Creation, 16: 15-25. http://creation.com/a-baraminology-tutorial-with-examplesfrom-the-grasses-poaceae

– YOON, C.K., 2009. Naming nature – The clash between instinct and science, VIII + 341 s. W.W. Norton & Company, New York/Londra.

– YOUNG, M., & T. EDIS, 2004. Why intelligent design fails – A scientific critique of the new creationism, XV + 238 s. Rutgers University Press, New Brunswick/New Jersey/Londra.

METİNDE SÖZÜ GEÇEN İNTERNET SİTELERİ

1) Deniz lalesi, Pyura spinifera HY tarafından gösterildiği yer: V2-5 (s. 167) ve FMSY0708: http://www.scuba-equipment-usa.com/marine/JUN06/index.html; telif hakkı Dave Harasti (http://www.daveharasti.com/photographer/photographer.htm)

2) Deniz yılanı, Laticauda sp. HY tarafından gösterildiği yer: C1-2 ve C1-4 s. 468, ve FM-SF0134, FM-SF0135: http://www.divexprt.com/photogal/fi ji/fi ji.html; telif hakkı Carl Roessler ve idare eden Philip T. Edgerly, www.philipedgerly.com)

3) Örümcek yengeci, muhtemelen Hyas araneus, HY tarafından gösterildiği yer C1 s. 422: http://en.wikipedia.org/wiki/File:41794428_spidercrab_noaa_203.jpg; bu fotoğraf 23 Haziran 2006’da BBC Haber’de kullanılmıştır “Antartika’yı istila eden sıcak türler” Paul Rincon: http://news.bbc.co.uk/2/hi/5101790.stm

4) Okyanus deniz tarağı, Arctica islandica, HY tarafından gösterildiği yer FM-SC0274: http://www.seawater.no/fauna/mollusca/islandica.html

5) HY’nin FM-SC0274’de gösterdiği istiridye: http://www.junglewalk.com/photos/clam-pictures-I8080.htm

6) Limidae türü (“Bayağı midye”), HY FM-SC0362’de göstermiş: http://www.junglewalk.com/photos/clam-pictures-I8120.htm

7) Astartidae, HY FM-SC0351’de gösteriyor: http://www.seawater.no/fauna/mollusca/casina.html (bu internet sitesinde yanlış adlandırılmış)

8) HY’nin FM-SC0204’de gösterdiği deniz tarağı: http://www.seawater.no/fauna/mollusca/maximus.html

9) HY’nin C1 s. 237’de gösterdiği pentatomid süne, Notius consputus: http://www.brisbaneinsects.com/brisbane_stinkbugs/images/IMGc.jpg, şu siteden alınıp büyütülmüş: http://www.brisbaneinsects.com/brisbane_stinkbugs/YellowDottedGumTreeBug.htm

10) HY’nin FM-AI0302’de gösterdiği kınkanatlı, Dendrophagus crenatus: http://www.zin.ru/animalia/coleoptera/eng/dencredg.htm

11) HY’nin FM-AI0302’de gösterdiği kabuk böceği, Pityogenes chalcographu: http://www.zin.ru/Animalia/Coleoptera/eng/pitchadg.htm

12) HY’nin FM-AI0055’de gösterdiği mirid böceği, Phytocoris lasiomerus: http://www.cedarcreek.umn.edu/insects/newslides/020023176004bpl.jpg, şu siteden alınıp büyütülmüş: http://www.cedarcreek.umn.edu/insects/album/020023176ap.html

13) HY’nin FM-AI0055’de gösterdiği lygaeid böceği, Zeridoneus costalis: http://www.cedarcreek.umn.edu/insects/album/020007058ap.html

14) HY’nin C1-13 s. 246’da gösterdiği alacalı kalkan böceği, Tritomegas bicolor: http://www.blackstein.de/tagebuch/2002/mai2002/wanze-499a.jpg, alınıp büyütüldüğü site: http://www.blackstein.de/tiere/wanzen.html

15) HY’nin FM-SY0858’de gösterdiği deniz zambağı (muhtemelen Endoxocrinus parrae): http://oceanexplorer.noaa.gov/explorations/04fi re/logs/april02/media/crinoid.html

16) HY’nin FM-SY0835’te gösterdiği deniz zambağı, Comanthina schlegeli: http://www.nhm.ac.uk/hosted_sites/iczn/Crinoid.htm

17) HY’nin C1 s. 314’te gösterdiği stratiomyit sineği, Pachygaster türü: http://www.cedarcreek.umn.edu/insects/album/029031026ap.html, alınıp büyütüldüğü site: http://www.cedarcreek.umn.edu/insects/albumframes/029frame.html

18) by HY’nin C2-5 s. 433’te gösterdiği ağ örücü, takım Embioptera: http://www.cals.ncsu.edu/course/ent425/library/spotid/embioptera/embioptera.html

19) HY’nin FM-AI0199’da gösterdiği gececi güve türü: http://www.use.com/ugly_moth_287df9aecadf8ece7b68

20) HY’nin FM-AI0199’da gösterdiği zıpzıp kelebek, aile Hesperiidae: http://quizlet.com/3959758/arthropods-flashcards-flash-cards/

21) HY’nin FM-AI0440’da gösterdiği yeşil kelebek, muhtemelen Lucilia sericata (Calliphoridae): http://en.wikipedia.org/wiki/File:Diptera_02gg.jpg

22) HY’nin FM-AI0440’da gösterdiği sinek: http://aramel.free.fr/INSECTES15-5.shtml

23) HY’nin C1-13’te “Aslan karınca” başlığı altında gösterdiği fosile benzerliğini sergilemek üzere tropik ateş karıncası askeri (Solenopsis geminata): http://www.alexanderwild.com/keyword/soldier%20ant#1263035422_4t9rpCs-A-LB, alınıp büyütüldüğü site: http://www.alexanderwild.com/keyword/soldier%20ant#1263035422_4t9rpCs

24) Graham Owen’ın internet sitesi “Atlas of Creation – Realistic fishing flies Mistaken for the Real Thing”, HY’nin YA’da yapay örümcek ve iki olta yemi kullanışına dair görüşünü açıklıyor: http://www.grahamowengallery.com/fishing/Atlas-of-Creation.html; telif hakkı Gaham Owen.

25) Khmer İnternet Sözlüğü, “Gnat” maddesi, Graham Owen’ın hayal ürünü örümceğinin kıskaçlarındaki tatarcık fotoğrafıyla birlikte (24 numaralı internet sitesiyle kıyaslayınız): http://dictionary.tovnah.com/topic/animal/Gnat; bu çizim aynı zamanda “Edinburgh Napier Haberleri”nde 25 Kasım 2008’de tatarcıkların etkisiyle ilgili haberde kullanılmıştır: http://edinburghnapiernews.com/2008/11/25/

26) HY’nin C1-13’te 241. sayfada, Graham Owen’ın örümcek/tatarcık olta yemi yerine gösterdiği fotoğraf (bu fotoğraf internette yaygınlıkla kullanılır): http://downloadwallpaperz.blogspot.com/2011/06/top-hd-wallpaperof-nature.html; ayrıca bakınız http://iexespiritoguerreiro.blogspot.com/2009_03_01_archive.html ve http://schokolademaedchen.blogspot.com/2007_08_01_archive.html

27) HY’nin C1-13 s. 244’te, Graham Owen’ın olta yemi şayak sinekleri yerine gösterdiği küçük, siyah şayaklar (şayak sineği: Agapetus ya da Glossosoma türü): http://www.headwatersoutfitters.com/graphics/fi shing/bugs/little-black-caddis.jpg alınıp büyütüldüğü site: htt p://www.headwatersoutfitters.com/fl y-fi shing_spring_hatch_charts.html

28) “Richard Dawkins’ and daily Hürriyet’s ignorance”, Richard Dawkins’in olta yemi eleştirilerine HY’nin yanıt verdiği internet makalesi (4 Ekim 2008): http://us3.harunyahya.com/Detail/T/EDCRFV/productId/9601/RICHARD_DAWKINS__AND_DAILY_HURRIYET_S_IGNORANCE

29) “Dawkins has taken the bait” YA’daki olta yemleriyle ilgili eleştirilere HY’nin yanıtı, 28 Eylül 2009 tarihli TV söyleşisini temel alan yanıtlar: http://us1.harunyahya.com/Detail/T/EDCRFV/productId/17945/

30) HY’nin C1-13 s. 349’da gösterdiği yengeç (probably Carcinus türü): http://www.feathersfinsandfur.com/fascinating-facts-about-crabs/

31) HY’nin YA’da ve bilhassa Harun Yahya 2008c’de kullanmış olduğu omurgalı kafataslarıyla ve başka kalıntılarla ilgili “Aka Sojo”nun eleştirel değerlendirmesi, 10 Nisan 2009: http://purplekoolaid.typepad.com/my_weblog/the-skulls-that-makeharun-yahya-look-like-a-bonehead-and-fraud-huckster-hypocrite-etc.html

32) HY’nin “The Holocaust Deception” (= “The Holocaust Hoax”) başlıklı kitabının çevrimiçi versiyonu; bu kitapta Yahudi Soykırımını yadsır: http://members.fortunecity.com/vural/bks/HOLOCAUST.HTML ve http://www.codoh.com/inter/inturk/inturk.html; bu kitabın İngilizce metninin PDF dosyası şu internet sitesinden indirilebilir: http://www.bibliotecapleyades.net/archivos_pdf/holocaust_deception.pdf; HY’nin konuyla ilgili daha erken tarihli “New Masonic Order” başlıklı kitabı, ki bu kitabın bir bölümü Yahudi Soykırımını yadsır, şu internet sitesinde tanıtılıyor: http://members.fortunecity.com/vural/bks/NMO.HTML

33) Belçika deniz meyvesi çukulatalarının seçimi ve salyangoz şekilli pralinlerinin Kentucky Drake Oluşumunun Ordovizyen dönemden kalma Loxoplocus fosiliyle kıyaslanması, 5 Kasım 2009: http://louisvillefossils.blogspot.com/2009/11/chocolate-fossil.html; telif hakkı Michael Popp (http://louisvillefossils.com/).

34) Harun Yahya’nın resmi internet sitesi: http://www.harunyahya.com/index.php

35) “Bilim Araştırma Vakfı”nın (BAV) internet sitesi: http://www.srf-tr.org/about.htm

36) HY’nin C3-1 sayfa 93’te gösterdiği çöl tilkisi (Vulpes zerda): http://piccoloprincipe.unicatt.it/kaleb/Autore/Curiosita/324.htm

37) HY’nin FM-SM1183’de gösterdiği çöl tilkisi (Vulpes zerda): http://mynarskiforest.purrsia.com/ev28wrld.htm

38) HY’nin C3-1 sayfa 191’de gösterdiği kertenkele balığı (Synodus intermedius): http://www.cs.brown.edu/~twd/fi sh/Curacao/doeppne-022.jpg, alınıp büyütüldüğü internet sitesi: http://www.cs.brown.edu/~twd/fi sh/Curacao/Curacao.htm