Çeviren: Ebru Oktay
Antik polenler üzerine yapılan bir araştırmaya göre, Avrupa ormanlarının doğal durumu düşündüğümüzden çok daha çeşitliydi. Popüler hayal gücümüzün sebep olduğu “ yoğun ağaç örtüsü ”nün yanı sıra çok sayıda otlak ve hafif ağaçlık alan vardı. Bunun sebebi, birçok büyük memelinin aktivitesi olabilir.
Danimarka Aarhus Üniversitesi’nden Elena Pearce,”Baktığımız her yerde ortalama olarak bitki örtüsünün yarısından fazlası açık veya hafif ormanlıktı. Yani bir tür savana manzarası hayal edebilirsiniz” diyor. Antik durumun haritasını çıkarmak için Pearce ve meslektaşları, kıta ormanlarında bulunan sayıları 115.000 ile 130.000 arasında değişen yaklaşık 100 polen örneğini analiz ettiler. Bu polenler yıllar önce Kuzey Kutbu’ndan Akdeniz’e kadar Avrupa’nın çeşitli yerlerinden gelmişlerdi.
Bu, insan türünün peyzajın şekillenmesinde baskın faktör olmasından önceydi Araştırmacılar çeşitli faktörleri dikkate alan bir bilgisayar modeli kullandılar. Bitki örtüsünü tahmin etmek için bitkilerin ne kadar polen ürettiği gibi farklı faktörleri incelediler. Geçmişte bunların coğrafi alanla ve zaman içinde büyük ölçüde değiştiğini buldular. Bu değişkenlik iklim faktörleri veya yangınlarla açıklanamıyordu.
Geriye, düz dişli filler ve gergedanların genç ağaçları yiyerek ve çiğneyerek odunsu bitki örtüsünü bastırmasıyla şekillenen megafauna açıklaması kalıyor. Pearce’a göre eski orman biyomunu restore etmek isteyen çevre korumacıları, bu biyolojik ortamın kendisini yeniden üretmeye çalışmasını beklemek yerine bu manzaraya yol açan süreçleri yeniden yaratmayı amaçlamalıdırlar.
Örneğin yaban domuzu gibi toprağı kazan hayvanlar, ısırgan otu gibi türleri koruyarak baskın hale gelmesini sağlıyor. Pearce, “Temelde sadece tüm bu karışıklık harika şeylerin gelişebileceği yaşam alanları oluşturabiliyor” diyor.
