Biliminsanları türlerin nesil tükenme oranlarının, en düşük tahminler bile dikkate alındığında, modern dünyanın hayvan türlerindeki altıncı büyük tükenmeye tanık olduğu konusunda uyarıyor. 20. yüzılda türlerin nesil tükenme oranının insan etkisinin olmadığı durumun yüz katından fazla olduğunu söylüyorlar.
Science Advances dergisinde yayımlanan çalışmanın yazarları, en makul tükenme oranları analiz edildiğinde bile, omurgalıların tamamen yok olma oranının son beş toplu nesil tükenme olayındakinden daha yüksek olduğunu söylüyorlar. Meksika Ulusal Otonomi Üniversitesi’nden Dr. Gerardo Ceballos, durumun büyük tür kayıpları yaşayacağımıza işaret etmesinden dolayı oldukça iç karartıcı olduğunu ekliyor. 1900’den beri normal şartlarda beklenen 9 türün aksine, 477 omurgalının nesli tükendi. Ceballos bu durumun altıncı tükenme evresine girdiğimizi ve bu seferkine insanların sebep olduğunu gösterdiğini söylüyor.
Geçmiş çalışmalar da, yapılaşma, tarım ve kereste gibi ihtiyaçlarla doğal çevreyi kullanan insanların etkisinin türlerin dünyanın 4, 5 milyarlık geçmişinde görülmemiş hızda tükenmesine neden olduğunu göstermişti.
Ceballos insanlığın “nüfus bombasının” etkileri üzerine uyarıları ile tanınan Paul R. Ehrlich’in de ortak yazarı olduğu çalışmasının, doğal veya normal tükenme oranlarını (ç.n. background extinction rates: İnsanların türlerin yok olmasının birincil nedeni olmasından önce yeryüzünün jeolojik ve biyolojik geçmişindeki standart oran) daha iyi kullandığını ve sadece resmi olarak soyu tükendiği açıklanan türlere bakıldığını söylüyor.
Fakat Group on Earth Observations Biodiversity Observation Network Başkanı Prof. Henrique Miguel Pereira yeni makalenin yenilikçi bir katkısı olmadığını söylüyor. Pereira çalışmanın şimdiki tükenme oranlarının geçmiştekinden yüz kat daha fazla olduğunu öne sürdüğünü söylüyor. Bunun süreci belgelendirmemizi geliştirdiğini, ancak hayvanların nesillerindeki altıncı büyük tükenmeyi doğrulamadığını düşündüğünü ekliyor. Pereira bir biyoçeşitlilik krizi yaşadığımızı ve mevcut durumun altıncı büyük tükenme olarak nitelenebilmesi için mevcut tükenme oranlarında hızlı bir yükseliş olması ya da bu oranlarla birkaç yüzyılın geçmesi gerektiğini düşündüğünü belirtiyor.
Ekip yeni analizlerin ışığında türlerin tükenmesini yavaşlatmak ve durdurmak için hızlı önlemlerin alınması gerektiğini söylüyorlar. İnsanların türlerin yok olması hususunda neden endişelenmesi gerektiğini ve türlerin yok olmasının, insanlar açısından iyi yaşam standartlarına sahip olmalarını sağlayan durumu kaybetmek anlamına geldiğini belirtiyorlar.
