307 milyon yıl önce, yağmur ormanlarının çöküşü, erken kara omurgalılarının evrimini etkiledi! Birmingham Üniversitesi’ndeki araştırmacılar, 307 milyon yıl önce yaşanan kurak iklimin sebep olduğu, bitki türlerinde görülen kitlesel yok oluşun, bazı tetrapodların (karada yaşayan ilk omurgalılar) yok olmasına yol açarken, diğerlerinin dünyaya yayılmasına olanak sağladığını keşfetti. Bu araştırma Proceedings of the Royal Society B. dergisinde yayımlandı.
Karbonifer ve Permiyen dönemleri (358-272 milyon yıl önce), karadaki canlıların evriminde kritik zamanlardı. Karbonifer dönemde, Kuzey Amerika ve Avrupa ekvatorda yoğun tropik yağmur ormanlarını içeren tek bir kıta halindeydi. Bu yağmur ormanları, sıcak ve nemli iklimin etkisiyle gelişerek, ilkel tetrapodlar (dört ayaklı omurgalılar) için ideal bir yaşam alanı oluşturup çeşitli türlere evrilmelerini sağladı.
Ancak, bu dönemin sonlarına doğru, büyük küresel bir çevre değişikliği yaşandı. Tetrapod türlerinin sayısı artmaya başlandığı anda, yağmur ormanları yok olmaya başladı. Artan kuraklığın etkisiyle içinde atkuyruğu ve kurtayağı gibi baskın bitki türlerinin de bulunduğu büyük bir kitlesel yok oluş meydana geldi. Bu olay bitkiler için bir felaket olmasına rağmen, ilkel tetrapodları nasıl etkilediği belirsiz.
Bu dönemde gerçekleşen çeşitliliği tahmin etmek için yapılmış önceki girişimler, farklı zaman aralıklarında veya coğrafi bölgelerde eşit şekilde örneklenmeyen fosil kayıtları tarafından engellendi. Verilerdeki bu boşlukları doldurmak için, Birmingham araştırmacıları paleobiyoloji veritabanından yeni bir veri seti derledi ve çeşitlilik ve biyocoğrafik değişiklikleri tahmin etmek için ileri istatistiksel yöntemleri kullandı.
Çalışmanın sonuçları, yağmur ormanlarının çökmesi ve kuraklık koşullarının başlangıcından sonra, hayatta kalmak için ıslak ortamlara ihtiyaç duyan amfibiler için uygun yaşam alanlarının azalmasından dolayı tetrapod çeşitliliğinin azaldığını gösteriyor.
Bununla birlikte, yağmur ormanlarının çöküşünden sonra hayatta kalan tetrapod türleri dünyaya kolayca yayılmaya, ekvatordan çok daha uzak yeni yaşam alanlarında koloni oluşturmaya başladı. Hayatta kalanların birçoğu ilkel amfibilere göre daha büyük bedene sahip olmanın kendilerine kazandırdığı daha uzağa seyahat edebilme yeteneğine ve sulu habitatlarla sınırlanmayan kuluçkaya yatabilme özelliğine sahip olan ilkel sürüngenler gibi ilkel amniyotlardı.
Birmingham Üniversitesi Coğrafya, Yer ve Çevre Bilimleri Okulu’ndan Emma Dunne, “Bu, ilkel tetrapod evrimi üzerine şimdiye kadar yapılan en kapsamlı araştırma ve fosil kayıtlarından türlerin çeşitlilik örüntüsünü tahmin etmek için yeni geliştirilen tekniklerin kullanılması; bize, ilkel tetrapodların, çevrelerindeki değişime nasıl tepki verdiğine dair daha fazla bilgi sağlıyor” diyor.
Dunne şöyle devam ediyor: “Şimdi biliyoruz ki, sürüngenler, kuşlar ve modern memelilerin ortaya çıkmasında ve bu grupların permiyen döneminde ve sonrasında kara omurgalılarının baskın grupları haline gelmesinde yağmur ormanlarının çöküşü amniyotların yolunun açılmasında oldukça kritikti.”
