Önleyici ve Sosyal Tıp Departmanından Profesör Bob Hancox liderliğinde bu hafta Pediatri dergisinde yayınlanan araştırma, daha fazla televizyon izleyen çocukların bir yetişkin olarak metabolik sendrom geliştirme olasılığının daha yüksek olduğunu belirlediler.
Metabolik sendrom; yüksek tansiyon, yüksek kan şekeri, aşırı vücut yağı ile kalp hastalığı, diyabet ve inme riskinde artışa yol açan anormal kolesterol düzeylerini de içeren bir hastalıklar bütünüdür.
Dunedin araştırmasının 879 katılımcısından alınan verileri kullanan araştırmacılar, 5 ila 15 yaşları arasında fazlaca televizyon izleyen çocukların 45 yaşına geldiklerinde bu hastalıklara yakalanma olasılığının daha yüksek olduğunu buldular.
Çalışmada, 5, 7, 9, 11, 13 ve 15 yaşlarındaki çocuklara televizyon izleme süreleri soruldu. Ortalama olarak, hafta içi her gün iki saatten biraz fazla televizyon izledikleri not edildi.
Profesör Hancox, daha çok izleyenlerin yetişkinlikte metabolik sendrom riskinin daha yüksek olduğunu vurguladı.
Çocuklukta daha fazla televizyon izleme süresi ayrıca aşırı kilo ve obezite riski ve daha düşük fiziksel iyilik hâli ile de ilişkilendirilmişti.
Erkekler kızlara göre biraz daha fazla televizyon izliyordu ve metabolik sendrom erkeklerde kadınlara göre daha yaygındı (sırasıyla yüzde 34 ve yüzde 20). Bununla birlikte, çocuklukta televizyon izleme süresi ile yetişkin metabolik sendromu arasındaki bağlantı her iki cinsiyette, hatta kadınlarda daha güçlü olabilmektedir.
Yetişkin olarak daha az televizyon izlemeninse çocuklukta televizyon izleme ile yetişkin sağlığı arasındaki ilişkiyi azalttığına dair çok az kanıt vardır.
Araştırmacılar, herhangi bir gözlemsel çalışma gibi, genç yaşta televizyon izlemenin doğrudan yetişkin metabolik sendromuna neden olduğunu kanıtlayamazken, daha uzun televizyon izleme sürelerinin daha kötü bir sağlık geleceğine yol açabileceğine dair birkaç makul mekanizma belirlediler.
Televizyon izlemenin enerji harcaması düşüktür ve fiziksel aktivitenin yerini alarak uyku kalitesini düşürebilmektedir.
Ekran başında geçirilen süre, çocukların daha fazla şekerle tatlandırılmış içecekler ve daha az meyve- sebze içeren yüksek yağlı diyet ürünleri tüketmesiyle daha yüksek enerji alımını da teşvik edebilir. Bu alışkanlıklar yetişkinlikte de devam edebilmektedir.
Sonuçlar, son yıllarda yeni teknolojilerle ekran sürelerinin arttığı düşünülürse daha da önem kazanmaktadır.
Bugün çocuklar ekran tabanlı eğlenceye çok daha fazla erişebiliyor ve hareketsiz kalarak çok daha fazla zaman harcıyorlar. Bunun yetişkin sağlığı için daha da zararlı etkileri olması muhtemeldir.
Bu bulgular, Dünya Sağlık Örgütü’nün çocukların ve gençlerin eğlence amaçlı ekran sürelerini sınırlamaları gerektiği yönündeki tavsiyesini desteklemektedir.
