Irmak Gültekin

“Ne yaparsam yapayım insanlar beni terk eder.” “Yeterince iyi/güzel/yakışıklı olmadığım için eninde sonunda hep giderler.” “Ya o da giderse?...” “Ancak başarılı olursam/iyi para kazanırsam beni sever ve...

“Her ifade yetersiz (arzu edilenden azını söyler) ve fazladır (planlanandan fazlasını söyler).” Psikanaliz Yazıları’nın “Psikanaliz ve Yorum” sayısında rastladığım bu sözle başlıyorum, ifadelerimin hem...

Bir önceki yazıma, insanın okuyacağı kitapla karşılaşmasının tesadüf olmadığını söyleyerek başlamıştım. Neredeyse her yazısında bilinçdışının işlerine değinmeden geçmeyen biri olarak ben, yine diyeceğim ki...

Bazı kitapları insanın iç dünyasında çıkabileceği bir keşif gezisi imkânı sunabilmesi bakımından kıymetli bulurum. Her kitapta rastlanabilecek bir nitelik değil. Bu niteliğe sahip kitapların...

Bilinçli olanları fark etmek, yorumlamak daha kolaydır ancak bilinçdışı olanlar çoğu kez daha çok acı verir. Zaten bilinçte tutmak çok zor, yoğun ve acı verici olduğu için bilinçdışında bastırılmış halde değiller midir? Bazı safsatalar belki de bilinçdışımızdan bize atılmış iplerdir ve ipin ucu kaçmadan onları tutmak gerekir. Tevfik Uyar’ın Safsatalar kitabını okuduktan sonra, insanın çektiği […]

Psikanalist deyince zihnimizde beliren temsil nasıl biri? Belki Freud’un etkisinden sıyrılabilmiş değil. Psikanaliz ve Freud, birbirinden neredeyse ayrılmaz bir şekilde ikili dolaşırlar insanların zihninde. Dolayısıyla...

İnsan bir kitabı kendi sesiyle okuyor, satırları kendi sesinden duyuyorsa o kitap okuyucusunu bulmuş demektir. Yaşamımın farklı dönemlerinde pek çok kitap beni buldu. Ben...

Belki de kendisi olarak hiç görülmemiş birinin fark edilme ve görülme sancısının ifadesi olabilir onca kıyafet. Hiç temas edilmek istenmeyen bir karanlığın üstü ışıl ışıl, renkli, canlı kıyafetlerle gayet güzel örtülebilir. Narsistik yaralarımız, “parıl parıl pansumanlar”la sarılabilir. Sizin semptomunuz hangi gerçeğinize tekabül ediyor, düşünmeye başlayalım mı? Yazının başlığını “bir semptom olarak giyinmek”koyduk. Önce semptomdan söz […]

Size… Boşluğa yer açabilmeniz dileğiyle. Henüz yolun başındaki körpe bir terapist olarak, arkadaş olarak, bir tanıdık olarak, evlat olarak, kardeş olarak… “insan” olarak sıklıkla bir...

İlkokulda, sınıfımızdaki kitaplığın camında “İnsan okur” yazardı. Hâlâ capcanlı bir imgeyle aklımda. “İnsan olmak” ve “okumak” bir türlü susuzluğumu dindiremediğim iki esaslı mesele sanırım....